DOĞARKEN AĞLATTI


Doğarken ağlattı yara savmadı
Son sürat yolladı kendi ivmedi
Fikir bolluğunda fendi kovmadı
Kimyası durağan civasız dünya

Nihayeti girdap kaybeder zâtı
Mücrime hürmetkâr mazluma katı
Kimine tan yeri kimine batı
İçi dışı dolu yuvasız dünya

İsimsiz göçertti çoğu garibi
Belki de onlardı asrın gâlibi
Gizli hakikatin sahte vâcibi
Çemberinin çapı havasız dünya

Yüreğimi kırdı hayat dalından
Süt liman gösterdi kızıl salından
Yıldız’ım içmişim kevkeb balından
Şu mahçup kalbime devasız dünya




Ayfer Yıldız
www.kafiye.net