İZİN KALDI SEVDİĞİM



Gönlümdeki büyük aşk bir şiirle biter mi?
Dille dahi andıysam sözün kaldı sevdiğim
Yazmak istesem bile mürekkebim yeter mi?
Ben aşkınla öldüysem gizin kaldı sevdiğim.

Dost düşman toplanarak deli deyip bakıyor
Beyindeki gel gitten sanki şimşek çakıyor
Yalın ayak basınca taştan duman çıkıyor
Hangi yöne döndüysem izin kaldı sevdiğim.

Korkunç firak narıyla yüreğimi dağladım
Ağlamak ayıp dendi saklanarak ağladım
Yataksız dere gibi her düzlüğe çağladım
Nerede düşündüysem hüzün kaldı sevdiğim.

Beden denen dükkânda ruhum maşuku ara
Gece gündüz koşturdum ulaşamadım yara
Sevda heveslerimden rehin oldum ağyara
Kor alevden söndüysem sızın kaldı sevdiğim.

İnsansı bu güzelde kandım renkli sıvaya
İç çekerek gülüşten bazen girdim havaya
Hayranlığım gizledim sır kuyusu yuvaya
Başa çorap ördüysem gözün kaldı sevdiğim.

Gül bahçesi ufkumdur dikenli çalı yermem
Çevreyi orman sarsa meyvesiz dalı dermem
Cehennemi terleten emanet malı vermem
Volkan olup yandıysam özün kaldı sevdiğim.

Kalpte kar beyazlığı şeytan nefis kirletir
Sokak sokak dolaşıp boş gezene dinletir
Aşık canan yürürken yer titrer arş inletir
Seni kendim sandıysam közün kaldı sevdiğim.

Bir hayal renk tonuyla tan vaktinde uyandım
Sonsuzluk deryasında rengi yâre boyandım
Mecnun Leyla aşikâr ben fikirden üryandım
Hep rüyamda gördüysem yüzün kaldı sevdiğim.


09.12.2019

Ahmet Çelik
www.kafiye.net