Zordur Yaşam

Zordur hastenede yaşam mücadelesi vermek hele candan öte ise.. 
Aslında kim olursa olsun dili, dini, ırkı ayırt etmeksizin zor ve güç durumda olanlara imkânlar dahilinde koşmak, el uzatmak insanlık borcudur. Bu yazıyı yazmakdaki amacım reklam değil dikkat çekmek. 
Yer İstanbul Üniversitesi, bölüm Onkoloji 14 çocuk yatıyor. Tanılar, yaşlar, ekonomik durum farklı ama acılar aynı. Hele hele refakatçi bilinçsiz, cahil, çocuk yaşta veya yaşlı ise daha da farklı. Aman Allahım ne zor günlerdi. Rabb’im bir daha yaşatmasın. Yavrumuzun adı…… Mekanı cennet olsun
Baba asgari ücretli, ev kira, anne çocuğunun yanında, geçmiş sağlıklı günlerde çekilen resmi ile avunuyor. Bu öyle bir süreçtir ki aylarca bazen senelerce hastane ile ilişik içinde olursun.
İlaç yazılıyor SSK lı olduğu için ilaçlar oradan değil ya Okmeydanı SSK dan ya da Göztepe SSKdan alınıyor dışardan alamıyorsun ( o tarihlerde hastaneler birleşmemisti bu yüzden)
Anne kan bulmak için çırpınıyor alyansını bozdurdu yetmedi. Çocuğun boğazı delik makinaya bağlı. Eskiden Beybilet denilen oyuncaklar vardı onu istedi temin ettik. Baba Okmeydanına gitti ilaç almaya yol parası bile yok. Çocuk peynir istedi annesi yok der demez kendi derdimi unuttum koştum koğusları dolaştım kibrit kutusu kadar buldum. Çocuk onu yedi biraz sonra öldü. Babaya haber saldık baba aç, anne öyle, para yok gariban. Cenaze Îstanbul dışına memlekete gidecek mevsim kışa hazırlanıyor hava soğuk.
Hemen kahvaltı hazırladım. Anne ve babayı kenara çektim. Yola gideceksiniz açlık açıdan daha derin izler bırakır karnınızı doyurun ki evladınıza görevlerinizi öyle yapın dedim. 
Kahvaltımı onları yedi, onlar mı kahvaltıyı yedi siz karar verin.Gözyaşları içtikleri çaya dökülüyordu ama en azından uzak yola aç gitmeyeceklerdi. İçim rahattı. Ne zaman peynir yesem o yavruyu hatırlarım. 
Son söz: İyilik yapmak için beklemeye gerek yok gerektiği zaman hiç düşünmeyin. Mesele insan olmak. Dünya bir evdir biz de o evin fertleriyiz hepimiz birbirimizden sorumluyuz bunu hiç unutmayalım güzel kardeşlerim. Dünyayı güzelleştirmek de kirletmek de bizim elimizde. Özellikle annelerin elinde zira onlar insan yetiştiriyor. 
Ne mutlu digergamdan nasibini alanlara. Onlar elleri öpülesi insanlar… Sevgi ve sağlıkla kalın

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL
www.kafiye.net