KARBEYAZIM



Kar kokulu ıhlamur çiçekleridir demlenen
Usulca aralar kış kapısını
Kuşlar havalanır kayarken masum düşlere
Dokunsam eriyecek güzelliklere …
Letafete bürünmüş karışarak tüm renkler.
Karbeyazım…!
Yaban gülüm..
İnen ışık taneleri buluşurken toprakla
Yandı kar alev , alev gözlerinde
Bir terennüm vardı sözlerinde
Bizardım üşümekten.
Açıldı kapıları gökkubbenin sonsuza kadar
Bir intizam ve zerafet buz tutan saçaklarda
Tan ağarır ufuktan nara yakın bir bekleyiş
Sızlayan parmak uçlarım degil..!
Bilakis incinmiş , örselenmiş yüreğim..
Giden karanlığın ardından göz kırpar umut
Dağlar kar kokar içinde her nefeste bir ahh..
Karbeyazım…!
Yaban gülüm.
Gül ağacım…
Koy güneşi kalbine , sakın korkma erimekten
Vazgeçme sakın , sakın vazgeçme sevmekten..



Selma Çanakçıoğlu.1 Aralık
www.kafiye.net