UMUTSUZLUK TÜRKÜSÜ

Bir doğum sancısı içinde
Doğmayı beklerken güneş
Aydınlığa hasret yürekler
Doğacak günün getireceklerinin
Sessizliğinde
Üzgün, umutsuz, huzursuz

Hani her yeni doğan gün umuttu
Hani aydınlıktı güneş
Hani kuşlar yuvalarına yem taşırdı sabahları
Hani en güzel kokularını saçardı çiçekler
Karıncalar çıkardı toprak altından

Bulutlar mı kapatmış güneşi
Acılar mı sarmış gönülleri
Kanadı mı kırılmış kuşların
Yuvası mı dağılmış karıncaların
Neden bu karanlık
Neden gittikçe çoğalıyor kötülükler

Sağır olan kulaklar duymuyor sevgi şarkılarını
Rüzgar serin esmiyor
Güneş aydınlatmıyor
Fırtınalar kırmış gülün dallarını
Yaseminler kokmuyor eskisi gibi

Bebekler gülmüyorlar, ninnileri hüzünlü
Kelebekler uçmuyor, kanatları ıslanmış göz yaşlarından
Umutlar, umutsuz
Çareler, çaresiz
Bir çıngı sevda kalmamış, göz bebekleri ışıksız

Oysa sevgi her yerde görebilene
Sevgi her yerde sevebilene
Aydınlık ellerinde büyürken sevgi çiçekleri
Yeterki eksik olmasın yaşama sevinci
Sağ yanımda gelecek güzel günlerin muştusu
Sol yanında yüreğin
Atmaya devam etsin aşk ile…

Ayşe Bulut – ANTALYA
www.kafiye.net