NE KALDI 

Günler geçsin dedik yıllar tükendi,
Ömrümün uzayan yılı mı kaldı.
Akşam çok yakında zaman ikindi,
Gönlümün bir gonca gülü mü kaldı.

Komşu bahçelerde açardı güller,
Beni sevda yaktı hep kaldı küller,
Sustu artık gönlümüzde bülbüller,
Aşkını diyecek dili mi kaldı.

Gönül sevdalanır güzel sevince,
Yürek bayram eder yâri görünce,
Güzeli küstürüp ayrı durunca
Aşkın tutunacak dalı mı kaldı.

Masum aşklar ile güzel severdik,
Sevgiliden mendil alıp gül verdik,
Gizli konuşmayı ödül bilirdik,
Böyle sevmelerin yolu mu kaldı.

Sevgi olsun yaşamanın temeli,
İnsan olan kadir kıymet bilmeli,
Yâr yâri görünce tenhada gizli,
Bir şey söyleyecek hali mi kaldı.

Sevda ile yol ederdik dağları,
Tükenmezdi sevenlerin baharı,
Her mevsim gül verir aşkın bağları,
Gönül bahçesinde çalı mı kaldı.

Bende düştüm bir sevdanın peşine,
İnsanca hayaller girer düşüme,
Akıl fikir uğramıyor başıma,
Söyle benden başka deli mi kaldı.

İzmir
 Muhtalip Türkmen
www.kafiye.net