KİÇİK QIZIN BÖYÜK HEKAYESİ
“Anama mektub “şeirimin yeni versiyası

 

Salam ana!
Oxu bu mektubumu,
yazıram sene…
Sensizem, sensiz,
tek, yalnız, kimsesiz…
Sensiz olan günlerimi yazıram ellerime
Sağ olsun, yazmağı da öyredir müellime.
Hardasan ana?!
tez gel,,,
Bu gün ” ad günümdür”
gel- gel,
Sen meni bu günkü gün
dünyaya getirmisen
Yeddi il bundan evvel.
Bu gün de gelmesen sen
düşünerem sen meni
bu 7 il boyunca,
doyunca sevmemisen…
Söz vermişem özüme,
bu gün ağlamayacam
Bu günkü gün özümü
anasız saymayacağam.
….. Bununla düz men sene
yeddi mektub yazmışam…
Bura ” uşaq ev”iymiş
uşaqlar söylediler
anasızsan dediler!
Qayıt dalımca ana!!!
Bilirem ki, sen meni ne ola
tek qoymazsan,
Meni “uşaq ev”inde
kimsenin ümidine
heç zaman buraxmazsan.
Düşünmüsen yeqin ki,
burda refiqe tapım…
Yeni dostlar tapmışam,
yeni refiqeler çox
amma ele sanıram
dünyada senden eziz
bir tek refiqem de yox.
Düzdü, mehribandılar…
Müellimemiz şirin,
Yene de üreyimde senin başqadır yerin.
… Yadımdadı, bir defe
seni incitdim yaman ,
atamın işden dönüb
yeni geldiyi zaman.
Qolumdan tutub berk- berk,
yamanca çimdikledin,
Meni incitdiyini
heç özün de bilmedin.
Qolumda barmaqların
hele de izi qalır…
Bu iz hemişe seni menim yadıma salır .
… Dostlarımla oynayıb,
bir gün eve gelende
Gördüm hamı ağlayır.
Sen ise, ağlamırdın…
Bilmedim neler oldu?
Dünyamı qopardılar,
Atamı çiyinlerde,
Seninse qollarından yapışıb apardılar…

 

Seadet Qerib Rzayeva
www.kafiye.net