Ahını Yuttuk

Semada tavaf eden iki ayrı buluttuk
Şimsek olup çaktıkta yağmurları unuttuk
Çerağ ben pervane sen goncalar kavruk kaldı
Açmadan umutları biz dalında kuruttuk

Hüsranı besteledik hep mutluluk yerine
Sormayın neden diye girmeyin çok derine
Rüya bile görmedik mutluluk üzerine
Nede olsa hayalde umutsuz bir umuttuk

Meğer sevmek yetmezmiş vuslata ermek için
Uykusuz gecelerde köz olup tütmek için
Yanlış biz miydik yoksa kimbilir neden niçin
Biz sevdayı sevgili ninnilerle uyuttuk

Unuttuk yeminleri tutulmayan sözleri
Küllenip soğuyunca yürekte ki közleri
Bizki öldürdük aşkı sele verdik özleri
Önce selâ okuttuk sonra yasını tuttuk

Bergüzaŕ’ım yazarım kâlem benim yalancım
Sevda denilen zehir yürekteki tek sancım
Menzil-im arş-ı âlâ duâlar tek ilacım
Bir musalla taşında kıvranırken son acım
Esselâh sedasıyla aşk’ın ahını yuttuk…

Gönül Aydemir Adıgüzel
www.kafiye.net