YORGUN DÜŞTÜ YÜREĞİM 

Sabır taşı değilim, etten kemikten yapım.
Gerildikçe gerildi, yorgun düştü yüreğim.
Sonuna kadar aşka açıkken gönül kapım.
Yerildikçe yerildi, yorgun düştü yüreğim.

Gece gündüz yoluna, umut ile bakarken.
Resimlerini alıp, hasret ile kokarken.
Nil nehri gibi aşkla, sana doğru akarken.
Yoruldukça yoruldu, yorgun düştü yüreğim.

Yoldaş ettin geceme ya kahveyi, ya çayı.
Şahit ettin acıma, gökte süzülen ay’ı.
Anlamadım halimden, senden de aldım payı.
Kırıldıkça kırıldı, yorgun düştü yüreğim.

Doğmadı Şafaklar ım, günüm katran karası.
Bitmedi bitmiyecek, şu çilemin darası
Sardı tüm benliğimi,sanki duman karası.
Daraldıkça daraldı, yorgun düştü yüreğim

Her fırsatta yalvardım, dinlemedin beni sen.
Vurdum duymaz tavrına, sarardı bende ki ten.
Seni sana bıraktım, gidiyorum artık ben
Duruldukça duruldu, yorgun düştü yüreğim.

Samyeliyim meskenim, kızğın çöllerdir benim
Bu yüzden gün yanığı, esmerdir benim tenim
Çek hançeri vur döşe, olmaz yinede kinim
Vuruldukça vuruldu, yorgun düştü yüreğim.

Safiye SAMYELİ 14.09.2019
www.kafiye.net