Kuşlar Göçerken

Kalbimi hüzün sardı kuşlar göçerken yine
Irmak gibi akıyor nasıl da sıralanmış
Aklıma düştün birden ne çabuk geçti sene
Sevgiyle dolup taşan yüreğim yaralanmış

Buğulandı gözlerim bakarken gökyüzüne
Anılar şerit gibi sanki saatler durdu
Nasıl kanmıştım senin aşkla dolu sözüne
Geleceği görmedi kalbim sevdayı vurdu

Şımarık bir gül gibi bülbülüne zulmettin
Hiç derman bırakmadın kesildi sevda yelim
Kuruttun gülşenimi baykuşa yuva ettin
Ankara bozkırında ruhuma çöktü ölüm

Prangalar kırılsın tükensin esaretim
Kaf dağında cadılar küllerimi savursun
Delirdim ben çıldırdım yok oldu basiretim
Felek de boş durmasın ruhu yaksın kavursun

NİLÜFER SARP
www.kafiye.net