Ne Senden Bir Eser Var, Ne De Bende Ben Kaldı

Üstüme gelişine gıpta ediyor panzer
Çektirdiğin, ölüme ancak bu kadar benzer
Hayallere, düşlere can evim oldu mezar
Gözlerimin sızısı zannetme elden kaldı
Adım gibi eminim bu yara senden kaldı

Karalar giydirerek, dile kilit takışım
Feleğin aynasına boş gözlerle bakışım
Aklımla aramdaki köprüleri yakışım
Gittiğin gün başladı, sanma önceden kaldı
Sayende gecelerin hakkını bölen kaldı

Yoluna can vereni, maşa gibi kullanma
Aslıma rücu ettim, nefesime aldanma
Tebessüm ettireni yazmak isterim ama
Dokunsam canı yakan, elimde diken kaldı
Anlamadım sebepsiz, düşlerim neden kaldı

Bir ömür talim ettim, aşk denen bilmeceye
Engeller hedef oldu, ermedim neticeye
Doğmayınca güneşim, rehin kaldım geceye
Hep sevdim, sevilmedim, hepsi bu yüzden kaldı
Cehennemi yaşatan gamlar haybeden kaldı

Ellere el olanı, elde bulundurasın
İnsan olmak istersen, ikrarında durasın
İnanması güç ama Kul Şinel’de göresin
Hayata hayalinle tutunan beden kaldı
Ne senden bir eser var, ne de bende ben kaldı

 

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net