KORKAK KARGA KARMAROT

Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Develer tellal iken
Kurbağa berber iken
Eski hamam içinde
Hamamcının tası yok
Külhancının baltası yok
Peştamalın ortası yok iken

Eski zamanların birinde kocaman bir meyve bahçesi varmış. Bu bahçede çeşit çeşit meyveler yetişirmiş. Meyvenin bol ve çeşitli olması, kargalara davetiye çıkarmış.

Neredeyse tüm kargalar, bu bahçede yaşarmış.

Bir gün anne kargalardan biri şeftali ağacının en üst dalına bir yuva yapmış. Oraya üç tane yumurta bırakmış. Kendisi de yumurtaların üzerine oturup, yavrularının çıkacağı günü sabırla beklemeye başlamış.

Gel zaman, git zaman, yumurtalar tek tek çatlamış. İçinden minicik karga yavruları çıkmış.

Anne ve baba karga buna çok sevinmiş.

Yavruların karnını bir gün baba, bir gün de anne karga, doyuruyormuş. Günler böyle geçip gitmiş.Bu sırada yavru kargalar büyümüş. Artık yuvadan, uçma zamanları gelmiş. Bizim Karmarot dışında, diğer iki kardeş, her gün uçma denemeleri yapıyorlarmış. Bu denemeler sonuç verir vermez de yuvadan ayrılmışlar.

Yuvada kala kala yalnız Karmarot kalmış. Korkaklığı onun uçmasına engel oluyormuş.

Anne karga ve Baba karga her gün Karmarot’un yanına gelip, onu, uçabilmesi için cesaretlendirmeye çalışıyorlarmış. Ama ne çare ki Karmarot, yerinden bile kıpırdamıyormuş.

Anne ve baba karga aralarında karar alıp, Karmarot’u yuvadan indirmişler.

Toprağa basan Karmarot, artık kendi karnını kendisi doyuruyormuş. Arkadaşlarıyla oyunlar oynuyormuş. Onun tek bir eksiği varmış. O da uçamamasıymış.

Birçok karga bu yüzden Karmarotla alay ediyormuş. Bu durumdanKarmarot çok rahatsız oluyormuş.

Gel zaman, git zaman, meyve bahçesine, Orman Baykuşu dadanmış. Kargalar Orman Baykuşundan çok korkarlarmış.

Orman Baykuşu, kargaları görünce dayanamayıp, peşlerine düşmüş. Tüm kargalar uçarak kaçmış. Kaçamayan sadece Karmarotmuş.

Çalılıkların arkasına gizlenen Karmarot’u Orman Baykuşu fark etmiş. Hiç vakit kaybetmeden Karmaro’un peşinden düşmüş.

Karmarot’un ayakları korkudan tir tir titriyormuş.

Birden karşısında baykuşu gören Karmarot, kanatlarını açmış ve bir anda uçmaya başlamış. O uçmuş, baykuş uçmuş. Fakat baykuş Karmarot’u yakalayamamış.

Knedi kendine: ’Artık uçabiliyorummm! Yaşasın!’’ Diye bağırmış. Uçarken aşağısı minicik görünüyormuş.

O günden sonra bizim Karmarot, bir daha hiçbir şeyden korkmamış.

Karmarot ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine.

Hacer Taner Bulut
www.kafiye.net