HESED. (roman). 82.

Sevilin xasiyyetindeki,davranışındakı deyişiklikler anasını da,bacısını da sevindirirdi.
Qız heqiqeten de menen,ruhen sakitleşmişdi.Günün çox vaxtını evde tek olduğundan biş-düşü de,seliqe-sahman işlerini de öz üzerine götürmüşdü.Bişirdiyi yemekler teriflendikce,yır-yığışı beyenildikce çöhresi gülür,üreyi ferehlenirdi.Seheri gün ana-bacısını daha çox teeccüblendirmeye,sevindirmeye çalışırdı.
Axşam düşürdü.Bir azdan anası da,Arzu da işden gelecekdiler.Sevil onların gelişine ne ise qeyri-adi bir yemek hazıamaq fikrine düşmüşdü.Otağa keçib kitab şkafına yaxınlaşdı.Aşağı refden kulinariya kitabını götürüb divana eyleşdi.Bir-bir vereqlemeye başladı.Beyendiyi yemek reseptlerini gozden keçirdikce heyretlenir,özlüyünde “İlahi,bir gör ne qeder zengin metbeximiz var!” ,-düşünürdü.
Çox keçmedi ki,üreyine yatan bir yemeyi seçib hazırlamaq qerarına geldi.Celd metbexe keçib,soyuducunu açdı.Erzaqları gözden keçirib gülümsedi.Lazım olan erzaqların hamısı vardı.Önlüyünü taxıb yubanmadan,hevesle işe başladı.
Birden qapının açıldığını hiss edib,elini saxladı.”Göresen gelen kimdir?”,-düşündü.Saata baxdı.Arzunun gelmeyine hele vardı.Dehlize keçende bacısını görüb teeccüblendi:
-Arzu?Ne tez gelmisen?
Bacısı elindeki ağır zenbilleri yere qoyub,derinden nefes aldı:
-He.Çingizden icaze almışam.Sabaha hazırlıq görmek lazımdır.
-Ne hazırlıq?,-qız teeccübünü gizletmedi.
Arzu ayaqqabılarını çıxarıb otağa keçdi.Divana eyleşib gözlerini yumdu.
-Arzu,-Sevil sakitce dillendi,-sene ne olub?
-Heç ne olmayıb,-qız gülümsedi,-hava çox istidir. Ağır zenbiller yordu meni.Narahat olma,keçib geder.
-Bu qeder erzağa ne ehtiyac vardı ki?Soyuducuda her şey var.
-He…sabah şenbe günüdür.Çingiz dedi ki,Xaver xanım bize qonaq gelmek isteyir,anamızla ne ise vacib bir mesele barede danışacaq,-gözlerini qıyıb bacısına baxdı.Odur ki…biz de layiqince hazırlıq görmeliyik.Doğrudur ,Çingiz eziyyet çekmeyimize razı deyil.İcaze almağımın sebebini de anlayanda etiraz etdi.Amma,-güldü,-men başqa behane getirdim.Birteher razı saldım.
-Hmm…,-Sevil fikre getdi,-demek vaxtımız azdır…,-ne düşündüse,-eyb etmez,-dedi.Biz de tez hazırlanan,dadlí yemekler bişirib qonağımızı layiqince qebul ederik. Men kitabı gözden keçirdim. Bilirsen ne qeder maraqlı yemek reseptleri ile tanış oldum?!
-Elemi?- Arzu divandan qalxdı,-ele ise…iş başına.
Bacılar mehribanlıqla gülüşdüler.
Metbexde Sevil bayaq beyenib seçdiyi yemeyi hazırlayır,Arzu ise aldığı erzaqları yerbeyer edirdi.
-Bayaq mağazadan çıxanda Nübarla rastlaşdım,-qız gözucu bacısına baxdı,-ikimiz de duruxduq.
Bacısının susduğunu görüb davam etdi:
-Nübar qabiliyyetli qızdır.Menim tutulduğumu görüb,özü birinci salamlaşdı.Heç ne olmayıbmış kimi boynumu qucaqlayıb,üzümden öpdü.Anamızı soruşdu.
“He…Arzunu qucaqlayıb öpdü , anamızı soruşdu…amma…amma men yadına düşmedim,-Sevil dodağını çeynedi,-haqqı var.Niye de düşmeliydim ki?Menden pislikden savayı ne görüb?”.
-Bir kenara çekilib,xeyli söhbet etdik,-Arzunun sesi onu fikirden ayırdı,-yaxın günlerde anası ile beraber xaricde istirahete yollanacaq.Deyesen,qrup yoldaşı da öz anası ile onlara qoşulacaq.
-Qrup yoldaşı?,-Sevil el saxlayıb bacısına teref döndü.
-He.Gerek ki…Zaur dedi.
-Zaur….-,Sevil astadan tekrar etdi,-Zaur…
“Yaxşí hiyledir,-düşündü,-bu yolla da günlerini beraber keçirecekler.Bir-birine daha çox bağlanacaqlar.Analar da ki….yaxın refiqeye çevrilecekler.Aydındır.Plan yaxşı düşünülüb hazırlanıb.”.
-Beh-beh!,-Arzu qazanın qapağını qaldırdı,-bir gör bacım burda ne xariqeler yaradıb!Mmmm….etri adamı bihuş edir.
“Herden özüme ele miskin görünürem ki…,-Sevil öz aleminde idi,-men geri çekildikce,heyat üstüme gelir…ne etmeli…,-derinden nefes aldı,-görünür qismetim,taleyim beleymiş.”
Anasının sesi onu fikirden ayırdı:
-Beh-beh, balalarımın bişirdiyi yemeyin etri aleme yayılıb.
Sevil fikirlerin mengenesine ele çulğalanmışdı ki,anasının qapını ne vaxt döydüyünden,Arzunun ne vaxt qapı açdığından bele xeber tutmamışdı.
Hikkesinden çay desmalını da elinde nece burduğunu hiss etmirdi.
Zehra içeri keçib qızını qucaqladı:
-Menim ağıllı balam,gözel qızım.Son günler sene baxıb o qeder sevinirem ki…Qürur duyuram.
“Neyimle qürurlanırsan,ana?,-Sevilin daxilinden namelum bir ses geldi,-gözlerini anasının gözlerine dikdi,-men…men….
-Hee,-Arzu da bacısını qucaqladı,-ele men de.Bacım alem qızdır.Onunla öyünmeye deyer.
Çox keçmedi ki, her üçü şam süfresine eyleşdi.Xaver xanımın qonaq geleceyi xeberi Zehranı çox sevindirdi.Ele süfre arxasındaca onu qarşılamaq barede düşünüldü.Zehra onun gelişinin sebebini texmini de olsa anlayırdı.Odur ki,gelecek qudasını layiqince qebul etmek isteyirdi.

ARDI VAR.

Gövher Rustamova
www.kafiye.net