YENİ “MEN”

Penceremi açıb,Güneşi süzdüm,
Tebessüm sacırdı min bir şölesi.
Acdım üreyimi Güneşi üzdüm,
Güneş de dözmedi,qaldı kölgesi.

Üzüldüm Güneşin batmasına men,
Sen de getme deye kövreldim yene..
Bağırdım ,çagırdım, geri dön mene.
Qelbime nur çile,möhtacam sene..

Birden simsek çaxdı sanki ayıldım,
Damlalar kederi, yudu gozumden.
Yagisla reqs edib qehqehe atdim,
Yeni “men” yaratdim ,menim ozumden.

Anladım ebesdir bu qeder keder,
Keçmişi bağladım , sıxılmaq niye?…
Bu qeder göz yaşı tökdüm men heder,
“Ebedi heç ne yox” yıxılmaq niye?…

Göy qurşagı birden, çıxdı aniden
Bezedi göyleri al- elvan renge..
Buludlar gizlendi ,Güneş nur saçdı ,
Tebessüm eledi göylerden Yere..

Arzuyla, umudle , baxdım göylere,
Bir anda deyişdi güldü ovqatım..
Inandim Cenneti, ozum yaratsam,
Cehennem olmazdı yeqin heyatım..!

Müellif:Seadet Rzayeva Qerib
www.kafiye.net