HESED. (roman). 81.

Söhbetler o qeder şirin,münasibetler o qeder semimi idi ki,vaxtın nece süretle ötdüyü de hiss olunmurdu.
Bişirdiyi şirniyyatlardan seliqe ile nimceye yığıb Refiqenin qarşısına qoyan Kamile astadan dillendi:
-İstirahete yollanmağa telesirsiniz yeqin ki…
-He,-Refiqe gülümsedi,-artıq hazırlığa başlamışıq.Bu defe hemişekinden ferqli mekan seçmişik.Yeqin ki,yaxşı olar.
-Elbette.Dincelin,şeherin istisinden,hay-küyünden uzaqlaşın,-sözüne ara verdi,-men de gelen hefteden mezuniyyete çıxacağam,müdiriyyet erizemi qebul edib.
-Ne gözel,-Refiqenin gözleri güldü,-siz de dincelin. Ailevi istirahetinizi teşkil edin.
-He,-Kamile de gülümsedi,-dincelmek lazımdır.Amma ailevi istirahet alınmır.Yoldaşıma hele ki,mezuniyyet vermirler.Uşaqlar da ki…,-böyük oğluna baxdı,-xaricden gelen Bakını isteyir,-ortancıla baxdı,-esgerlikden gelen dostları ile eylenir…,-Zaura baxdı ,-balacamızla men de ki…hele bir şey qerarlaşdırmamışıq.
Nübarla Zaurun baxışları yeniden toqquşdu.Bu baxışlarda sevgi de vardı,hesret de…vüsal da vardı,hicran da…sevinc de vardı,keder de…hissler bir-birine qarışmışdı.
-Menim bir teklifim var,-Zaurun atası qefilden dillendi,-belke…ele istirahete birlikde yollanasınız?Mence…pis olmaz.
-M..mm..nece?,-Kamile teeccüblendi,-hansı istirahete?
-Yay istirahetine.Senin mezuniyyetin başlayır.Dincelmek lazımdır.Men bu barede düşünürdüm,amma heç bir qerar vere bilmirdim,-çaydan bir qurtum içdi,-indi ki,bele gözel bir aile ile tanış olduq,ağlıma bele bir fikir geldi.Eger etiraz etmirlerse,sen de bu eziz qonaqlarımızla birlikde istirahete yollan.
-Doğru sözündür?,-Kamilenin heyretden gözleri böyüdü.
-Elbette,lap doğru.İşin çetindir,evin qayğıları da seni çox yorur.Dincel,istirahet et.
-Bu,lap ela olar,-Refiqe sevincek dillendi,-birlikde istirahetimiz daha maraqlı olar.
-E…e…axı…axı…men bu kişileri kime etibar edim?Mensiz işleri ötüşmeyecek.Yemekleri,eyin-başları,seliqe-sahmanları…olmur axı…
-Olur,-böyük oğlu dillendi,-onsuz da evde tapılmırıq,günümüz dost-tanışla keçir.
-He,men de hemçinin.Dostlarımla dincelirem,-ortancıl oğlu da söhbete qoşuldu.
-Qalır…Zaurla senin istirahetin,-yoldaşı bığaltı gülümsedi,-mence…onu da teşkil etmek ele bir çetin iş deyil.
Söhbetin gözlenilmez mecraya yönelmesi gencleri heyretlendirdi.Her ikisinin gözünde ümid qığılcımları parıldadı.Bayaqdan beri suya,havaya,güneşe hesret çiçek kimi boynubükük oturmuş bu növcavanlara sanki yeni heyat,teze nefes verildi.Özlerinden biixtiyar, ümidle Kamilenin gözlerine baxdılar.Sanki heyatları indi onun vereceyi cavabdan asılı idi.
Qadın çaşbaş qalmışdı.Gah Zaurun,gah da Nübarın üzüne baxırdı:
-Ne deyim vallah,-qısa aradan sonra dillendi,-Zaur…bu meseleye nece baxır?
-Yeqin ki,pis baxmaz,-yoldaşı gözlerini qıydı,- onun da dincelmeye haqqı var..İmtahanlarını ela qiymetlerle verib.Bir de ki…,-oğluna baxdı,-xanımların yanında bir nefer de olsa,kişi olmalıdır,ya yox?
Zaur minnetdarlıqla atasına baxdı.Az qala boynunu qucaqlayıb öpecekdi…Göresen,bu yuxu deyildi ki?Doğrudanmı heyat ona bele bir şans verirdi?
Nübarın da gözleri öz ata-anasında idi.Mesum baxışları her ikisine yalvarırdı sanki…
-Doğrudur ,-atası dillendi ,-bu çox yaxşı fikirdir.Biz de arxayın olarıq,-Zaura baxıb gülümsedi,-tebii ki,özü buna etiraz etmirse.
Baxışlar Zaura teref tuşlandı.Helledici qerar onun idi.
-Ne deyim,-udqundu,gözucu Nübara baxdı,-eger…böyükler meslehet görürlerse…
Süfre arxasında eyleşenlerin her birinin üzünde xefif tebessüm yarandı.Büruze vermek istemeseler de,her biri,her şeyi çox gözel anlayırdı.Onlar saf,temiz bir mehebbetin tentenesinin şahidi idiler,ülvi bir mehebbetin…
-Çox yaxşı,-Zaurun atası sakitliyi pozdu,-ele ise…istirahete biikde yollanın.Sabah şirketle elaqe saxlayıb,her ikinize bilet sifariş edeceyem.
-E…e…,-Kamile ne deyeceyini bilmedi.Axı….
-Bize göre narahat olma.Onsuz da evde tapılmırıq.Gedin.Dincelin,istirahet edin.
Qerar qeti idi.O,hamının üreyinden xeber verirdi.Gencler etrafdakıları hiss etmeden bir-birine memnunluqla baxır,heyatın onlara bexş etdiyi qeyri-adi hediyyeni sevincle qebul edirdiler.İndi baxışlar daha aydın,daha sakit idi.Ürekler de eyni ahengle döyünürdü.Çöhrelerde qeribe bir ifade vardı…Sanki hamı rahat nefes alırdı.
Axşam düşmüşdü.Qonaqlar ev sahiblerine teşekkür edib,ayağa qalxdılar.Her iki teref görüşden memnun idi.Aileler bir-birini çox beyenmişdi.
Qonaqları mehribanlıqla yola saldıqdan sonra,Kamile süfreni seliqeye salmaqla,yoldaşı divanda eyleşib qezet oxumaqla,oğlanları ise söhbet etmekle meşğul idi.
Kamile işini bitirib,otağa keçdi.Sakitce divanda eyleşib yoldaşına baxdı:
-Sen…sen bu qerarı ….nece oldu ki…
-Ay Kamile,-yoldaşı qezeti kenara qoydu,-özün cavan olmamısanmı?
-Ne bilim…adama bir az qeribe gelir.Uşaqdırlar axı…Amma bir-birine nece baxırlar…
-Heee,-bunu hiss etmemek mümkün deyil.Gencdirler,çılğın vaxtlarıdır.Sizin bu gezintiniz eslinde çox vacibdir.Yolda olarsınız,birlikde vaxt keçirersiniz.Bir-birinizi daha yaxından tanıyarsınız.O zaman her şey daha yaxşı belli olacaq.Gencleri de bir-birinden ayrı salmaq insafdan deyil.Qoy ürekleri isteyen kimi istirahet etsinler.
-Ne deyirem…bele çıxır ki,men de hazırlaşmalıyam?
-He.Sen de,Zaur da.Seher şirketle danışacağam.Eyni teyyare ile,eyni şehere yollanacaqsınız.
-Sağ ol,ezizim,-Kamile astadan dillendi,-bu,mene esl sürpriz oldu.
-Sen sağ ol,-yoldaşı onun elini ovcuna aldı,-biz hamılıqla sene minnetdar olmalıyıq.Zehmetin,eziyyetin çoxdur.Cavanlarımızín isi de ki,xeyirli olsun.
-He,amin!,-ne fikirleşdise,-sen bu balacaya bax hele!Özüne göre deyilmiş ha.Özünden böyük iki qardaşını arxada qoyub.
-Sevgi ele şeylere baxmır,-yerinden dikeldi,-bu,ürek meselesidi.Xebersiz gelir.İcaze almadan qelb evinin yuxarı başına keçir.Qınama balamızı.

ARDI VAR.

Govher Rustamova
www.kafiye.net