Ölmeden Öldürdün Gül Yüzlüm Beni

Gittiğinden beri gülmüyor yüzüm 
Meğerse seninle doluymuş özüm 
Baktıkça camına doluyor gözüm
Ölmeden öldürdün gül yüzlüm beni

Aldığım her nefes sen kokuyorsun
Yüreğime her gün zar dokuyorsun
Arattın külünü nâr ekiyorsun 
Ölmeden öldürdün gül yüzlüm beni

Tadı yoktur damağımın aşımın
Tatlı belasıydın dertli başımın
Adı “Sonay” idi gönül kuşumun 
Ölmeden öldürdün gül yüzlüm beni

Sökemedim çivi ile çiviyi
Aç artık kapını kaldır perdeyi
Müjdele sesinle burdayım deyi
Ölmeden öldürdün gül yüzlüm beni

Adınla tuttuğum dallar kuruyor
Şinel’im her yerde seni arıyor 
Kimse doldurmadı tahtın duruyor
Ölmeden öldürdün gül yüzlüm beni

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net