KENDİNİ BEĞENMİŞ İNEK İZMON

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, eski zamanlardan birinde bir çiftlik varmış.

Bu çiftlikte birden çok inek yaşarmış. Çiftliğin sahibi ise Fatma Ana adında bir teyzecikmiş.

Fatma Ana ineklerini çok sever, onları birbirinden ayrı tutmazmış. Bu nedenle de tüm inekler huzur ve mutluluk içinde yaşar, bol süt verirlermiş.

Ardan aylar geçmiş. Buzağı İzmon büyüyüp yavrulamış. O da bol süt verenler kervanına katılmış. Fakat İzmon’un sütü diğer ineklerin sütünden, çok daha lezzetli ve yağlıymış.

Böyle olunca da süt satın alan kişiler hep İnek İzmon’un sütünü almak isterlermiş. Bu ilgi İzmon’u kendini beğenmiş ve kibirli bir ineğe dönüştürmüş. Eski alçak gönüllü İzmon’daneser kalmamış.

Üstelik bununla da yetinmeyip arkadaşlarına şöyle dermiş:

‘’En güzel süt, benim sütüm. Var mı aranızda benim gibi süt veren?’’ dermiş.

İzmon’un bu kendini beğenmiş tavırları, diğerlerini canından bezdirmiş.

Bir müddet sonra da hepsi izmon’dan uzaklaşmış. İzmon artık yalnız bir inekmiş. Bu durum onu çok mutsuz etmiş. O, mutsuz oldukça sütünün tadı değişmiş. Eski sütünün tadını alamayan insanlar, başka ineklerin sütünü almaya başlamışlar.

Bu durum İzmon’u daha da üzmüş. Üstelik üzüntüden sütü de kesilmiş.

Durumdan haberdar olan Fatma Ana çiftliğe bir veteriner getirmiş. Veteriner, ineği muayene etmiş. Sonra da şöyle demiş:

‘’İzman bir şeylere çok üzülmüş. Bu yüzden de sütü kesilmiş.’’

Fatma Ana durumu anlamış. İzman’ı hemen diğer ineklerin bulunduğu ahıra koymuş.

Ve tüm ineklere seslenmiş:

‘’Bu günden sonra, hepiniz barış içinde yaşayacaksınız. Birbirinizi kıskanmayacaksınız. Kendinizi diğerlerinden büyük görmeyeceksiniz’’ demiş.

Tüm hayvanlar Fatma Anaya bu konuda söz vermişler.

O günden sonra, çiftlik eski, güzel günlerine dönmüş.

Onlar ermiş muradına. Biz çıkalım Kaf Dağına.

Hacer Taner Bulut
www.kafiye.net