Vaveyla / Demet Levent
 
 
Kaç mısra daha gerekli, söyle
Yokluğuna attığım bu çığlıkları duyman için
Hücrelerime dahi işledi sensizlik ve sessizlik
Uçurtma misali, küçük bir çocuk edasıyla
Gökyüzümsü bir özgürlük arıyor kalbim.
 
 
Kalemimden ayaz katreleri varıyor satırlara
Tir tir titretiyorum kelimelerin canını.
Sanki kalem değil de kağıt küsüyor kaleme
Bu bir sitem,bir çaresizlik vaveylası.
 
 
Matem yüklü bulutlar karşılıyor sabahımı
Güneşin ahvali meçhul, güneş yitik semada
Üşütüyor şöminede yanan ateş vurunca tenime
Bir çığlık,bir haykırışla dökülüyor yüreğimden
Yüreğine yolcu ettiğim her ah.
 
 
Bana hiç yakışmamıştı sükut
Sessizliğe hiç bu kadar etmemiştim tamah
Sana adamışken tüm varlığımı,benliğimi
Nasıl da yarım bıraktın beni giderayak
Uslanmazsın yüreğim!
Uslanmazsın sen.
 
 
Bunca çirkefin, günahın içinde
Nedir bu ümit var hallerin!
Bir kapı aralanıyor,
Eski benliğim,
Ve göz kırpıyor
Çocuksu masumiyetim..
Dilimde bir sitem, bir ah.
Bütünüyle varoluş ve zamana hitaben
Ne ara bu hale geldim ki ben?
 
 
 
Demet Levent
www.kafiye.net