SULARIN YANDIĞI AN


Ey hüzünlü vedalara mekân olmuş zırhlı yüreğim
Hadi sür bedenimi sahipsiz bu harabe şehirden
Yüzde yüz kusurlu olsa da sana dair yeminlerim
Demiştim suların yandığı gün sana geleceğim

Alın düşlerimi yorgun inilmez yokuşlardan
Gersem de gözlerimde yaşadığım dakikaları
Özlemişimdir kan kırmızı sancılarıma rağmen
Yarı baygın kriz geçirse de onarılmaz yaralarım

Yüzümde tebessüm can evimde derinden bir yırtık
Şuursuz bir gecenin beyin felci geçirmesi gibi
Soframda meze niyetine içtiğim gözyaşlarımı
Tek seferde devirmek yerine kendimi paralıyorum

Yokluğuna meydan okuyan öksüzlüğümde
Kirli kokan yalnızlığım sen diye hayıflansa da
Gözlerimi hasretine sustururum da
Yüreğimi sustura bilir miyim karar veremiyorum

Dedim ya arkadaş
Düşersem bir daha doğrulmaz belim
Boynu bükük umutlarım penceremin kenarında
Özledim özlediğim kadarıyla yetiniyorum

Hayırsever birkaç korkularımı
Gördükçe perişan halime şükrediyorum
Dönse de dünya dört bir yanımda
Yüreğini değil seni azat ediyorum

REMZİYE ÇELİK
09.10.2012 SALI
www.kafiye.net