Hesed (75).

-Ana,-Arzu astadan dillendi.
-Özüne haqq qazandırmağa çalışma qızım,-Zehra gözünü namelum nöqteden çekmeden cavab verdi,-men sene yaxşı beledem.Sehv addım atmazsan.Amma…-dönüb qızına baxdı,-sene teref atılan addımlara diqqetli ol.İnsanları tanımaq olmur.Dili bir,emeli başqa adamlar çoxdur.Beleleri heqiqeten de,saf,temiz,sade insanların inamından sui-istifade edirler,-sözüne ara verdi,-qaldı…senin o müdirine…ilk baxışdan pis adama oxşamır.Medenidir,nezaketlidir,böyük-kiçik yeri bilendir,ne deyim…her halda…
-Ana…
-Qızım,-Zehra gülümseyib qızını qucaqladı,-sen ömrünün en gözel çağlarını yaşayırsan.Heyat sene hele çox gözlenilmez anlar yaşadacaq.
-Ele bu gün de yaşatdı,-Arzunun çöhresi güldü,-sene danışmağa telesirdim…Eşitsen,qulaqlarına inanmayacaqsan.
-Elemi?,- ana teeccüble qızına baxdı,-xeyirdirmi?
Arzu bir anlığa duruxdu,fikirlerini doğru-dürüst ifade etmek üçün müvafiq kelmeler axtardı,söhbete hardan,nece başlayacağını götür-qoy etdi.
-Arzu,darıxma qızım,insana anadan doğma,eziz kim ola biler?Heyecanlanma,-Zehra qızını üreklendirdi,-men seni anlamağa çalışacağam.
-Ana,-Arzu gülümsedi,-Xaver xanımı çox beyendin,elemi?
-He,çox.Lap çox.Esilzade xanımdır.
-Eledir.Yeqin ki,…menim ele bir aileye,eve qismet olmağıma etiraz etmezsen.
-Demek…,-ana qızının gözlerine baxdı,-demek…debdebeli heyat,Xaver xanım…senin daxilindeki hisslerine üstün geldi?Üzünü görmediyin,sesini eşitmediyin,xasiyyetine beled olmadığın biri ile heyatını bağlamaq fikrine düşdün?,-qadının rengi deyişdi,-bu,sensenmi Arzu?
-Menem,-Arzu anasını qucaqladı,-özün deyirdin ki,men sehv addım atmaram.
-Bu…bu kökünden sehv addımdır qızım!,-Zehra tebden çıxdı,-sen doğrudan da odla oynayırsan!
-Sakit ol,ana,-Arzu temkinle cavab verdi,-Ureyimdeki Çingiz…ele Xaver xanımın oğlu imiş…
-Nece?-qadın sanki bir anlığa nitqini itirdi,-bes…bes…
-Ne bes?,-Sevil yeniden otağa keçdi,-ana-bala her ikisi yalançıdırlar.Qızını tovlayıb tora salmaq üçün tamaşa qurublar.Evvelden her şeyi doğru demek olmurdumu?Bu komediya neye gerek idi?
-Çingiz Xaver xanımın gözünün ağı-qarası yegane oğludur,-Arzu özü de hiss etmeden sesini qaldırdı,-o da oglunun seçdiyi qızı görüb beyenmeli idi,ya yox?Burda ne qebahet var?-,sesini bir qeder alçaltdı,-şöbeye başqa ne adla gele bilerdi?Meni başqa nece göre bilerdi?Ailemle nece tanış ola bilerdi?
-Elbette, o da anadır,-Zehra qızına haqq qazandırdı,-o da oğlunun yanılmasını istemir.Bu,normal haldır.Varlı-hallı adamlar da melek donu geyinmiş bezi üzdeniraqlardan ehtiyatlanırlar,-sözüne ara verdi,-açığını deyim ki…Arzunu bağrına basdı,- çox sevindim!Allah xeyir versin,qızím! Sen her cür xoşbextliye layiq qızsan.Çingizle de xoşbext olacaqsan.Men buna eminem.Heç neden cekinme,addımlarını inamla at.Heyat üzüne gülümseyirse,sen de ona gülümse.
-Hmm..,bele getse,bu axşam şamsız qalacağıq,-Sevil gözucu anasına baxdı,-menim fikirlerim maraqlı deyilse,keçek metbexe.
-Sen bütün günü evde boş-bekar olmusan.Biz gelene qeder metbexe keçe bilmirdin?-,ana narazı baxışlarla Sevili süzdü,-artıq uşaq deyilsen,sen de bir işin qulpundan yapış.
Arzu dillenmeden,telesik eyin-başını deyişib metbexe keçdi.
Çingiz şirketde çox yubanmadı.Senedleşmeni gözden keçirib, eve yollandı.
Xaver hemişeki kimi onu gülerüzle qarşılayıb boynunu qucaqladı,üzünden-gözünden öpdü.
-Gel,keç içeri,-dedi,sene yaxşı xeberim var.
Çingiz de anasının üzunden öpdü:
-Ne gözel!Görek melek anam mene ne xeber deyecek.
-Ele indi atanla danışırdım,-Xaver oğlunu çox gözletmedi,-bilet alıb,sabah yola düşür,-gülümsedi,-sebrim çatmadı,her şeyi ona ele telefonda danısdım.Her şeyi olduğu kimi…
-Aha..,-Çingiz de gülümsedi,-demiri isti-isti döydün demek.
-He,sevincimi gizlede bilmedim.Bir bilsen,atan nece sevindi?!Deyir,men Çingize arxayınam.Pis seçim etmez.,-sözüne ara verdi,-saglıq olsun,size ele bir toy çaldıracaq ki…
-Ana,-Çingiz el-üzünü yuyub quruladı,-özün bilirsen ki,men debdebeden,temteraqdan uzaq insanam.
-Elbette bilirem,-Xaver mehrebanı oğlundan aldı,- men o barede demirem,el adetlerimizi nezerde tuturam.Gerek her şey qayda-qanunla ola.Adımıza,özümüze layiq,-gülümsedi,-Arzumuza layiq.
Çingiz bir söz demeyib,otağa keçdi.Xaver isti çay süzüb süfreye qoydu:
-Bilirem,onlar maddi cehetden sıxıntı içindedirler.Ele etmeliyik ki,darıxmasınlar,fikir çekmesinler.
Çingiz çaydan bir qurtum icib otucarağın arxasına söykendi:
-Maddiyyat her şeyi hell etmir,-menim bezi planlarım var.Amma indi çox yorğunam.Atam da gelsin,bezi meseleleri onunla hell etmek isteyirem.
-Dincel,oğlum,-Xaver mehebbetle oğlunun boynunu qucaqladı,-ne düşunmüsense,xeyirli olsun.
Hemin axşam Nübar da anası ile birlikde idi.Yay tetilini birge kecirmek barede planlar qururdular.
-Atan xaricde istirahet etmeyi meslehet görür,-Refiqe qızının fikri ile maraqlandı,-nece bilirsen?
-Lap yaxşı,-Nübar sevincek dillendi,-atamın meslehetine emel edek.
-He…,-yaxşı fikirdir,-sözüne ara verdi,-men ona Sevili de özümüzle aparacağımızı demişdim…İndi nece….
-Eybi yox,deyerik ki,anası razı olmadı.
-He…-Refiqe köks ötürdü,-başqa çaremiz yoxdur.
-Ana…xeyeneti bağışlamaq olmur ki?
–Olanda olur…amma….deyirler,birinci defe xeyanet görmüsense,o günahkardır,ikinci,üçüncü xeyanet görürsense,artıq özün günahkarsan.
-Sevile yazığım gelir.Hamıdan,her kesden uzaq gezir,kimse ile kelme kesmir.Lap mekteb illerinde olduğu kimi…Halına çox acıyıram.Neyleyek?
-Beleleri islah olunmur,qızım.Gözünün yağını da yedirtsen,imkan tapan kimi, arxadan vuracaq.
-Belke sehvlerinden netice çıxara bildi?
-Ne bilim….yadıma düşende dünya başıma fırlanır.Kamile xanımın halı,bize gelişi….İlahi!O sarsıntı!!!!!
Ele bu zaman telefon zeng çaldı.Desteyi Refiqe götürdü:
-Alo.
-Salam,Refiqe xanım.Necesiniz?Tanımadınız?Menem,Kamile xanım.
-Kamile xanım?,-Refiqenin boğazı qurudu,-hansı?….e…
-Zaurun anası.Necesiniz?İşleriniz necedir?
-Y…yaxşı,-Refiqe çaşqınlıqla cavab verdi,-s…siz necesiz?
-Biz de yaxşıyıq,yaxın günlerde sizinle görüşmek isteyirem.
-Niye?Refiqe biixtiyar soruşdu,-ne olub?Bir hadise baş verib?
-Görüşende bilersiniz,-Kamile sakit terzde cavab verdi.
-Yaxşı,-Refiqe heyecanını gizletmeye çalışdı,-ne deyirem,görüşmek isteyirsiniz,görüşerik.
-Aha,oldu.Men size tekrar zeng edeceyem.Olarmı?
-Elbette,olar.
Desteyi yerine asan Refiqe xanım Nübarın üzune baxdı:
-Kamile xanım idi…Zaurun anası…menimle tekrar görüşmek isteyir….

ARDI VAR.

Gövher Rüstemova
www.kafiye.net