İhya-i Hüzün
 
 
 
Yüreği yurt edinen hüzün bize aşina
Ülfetle avlumuza lütfeder sine sine
Öylesine derinde kırılgan tek başına
Gönüldeki duyguyu onla yaşatır sine
 
 
 
Bazen dolarak taşar yıkmak ister bendini
Bazen bir mabet döşer tamir eder kendini
Bazen sabır deminde yenilerken fendini
Ağır yüklü bünyeyi hazırlar sahnesine
 
 
 
İkindi güneşinde dinlerken sessizliği
Göz kapağına inen uykuda densizliği
Bir musalla taşında bulmuşken işsizliği
Ruhu alır uzanır ötenin ötesine
 
 
 
Karanlık dehlizlerden ağarmaya yüz tutan
Gecesinin koynunda sabahları unutan
Şehrin ışıklarının kıvrımlarında yatan
Ulu orta zamanda ilhamdır gölgesine
 
 
 
Nice hikâyelerde kalındıkça arafta
Hayatın akışıyla yüzleştiği her safta
Özlem, hasret, keşkenin bol olduğu tarafta
Koskoca bir ömürde iz sürmez öylesine…
 
 
 
Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net