ŞEHLA GÖZLÜ

Gecenin en deminde, sabr-ı sükût eylerken
Efkârıyla kavrulup, köz olan mecruh tenim
Gönlümün kafesinde vesveseyle söylerken
Cefada şimdi ruhum, darmadağın bedenim

Kainat denizinde, çöp gibi savrulurken
Kapıldıkça sefaya,yenik düşen kul benim
Mihrap sırtını döner,yüreğim kavrulurken
Gafleti perde eyler, kaynar bir kazan kinim

Şikayet değil haşa, evhamım içimi yer
Bergüzar’ım gözümden, ürkek bir seda düşer
Nefsimi zorlamakta şehla gözlü bir dilber
Cancağızım akıl bu, dört yol ağzında şaşar.

Gönül Aydemir Adıgüzel
www.kafiye.net