DÜNYALIK

Beceremedim hiç, 
Süslü bahçelerde mevsimlik açmayı. 
Çekemedim içime, 
Sahte bahar kokularını. 
Bu yüzden belki de,
Her mevsim çiçeğe durdum.
Bu yüzden,
Dost oldum rüzgarla.
Sarılıp kanatlarına
Zamanın içinden uçtum.
Yanlışıyım dünyanın.
Dünyalıklar bana aykırı.
Tabiatimda yok,
Sevemedim insan yaftalarını.
Yüregi cennet olanları gördüm.
Tutundum çocuk gülüşlerine,
Göğün mavisinden geçip,
Toprağın sınırlarını sildim..
Çektim restimi,
Kendine doğrusu çoklardan olmadım.
Vakitsiz ölümlerde öldüm defalarca.
Zulmün önünde durmak için.
Yeniden doğdum doğruldum.
Yaşam için direndim.
Direnene yoldaş oldum.
Dünyalık olmadım hiç
Dünyalıkların yanlışı oldum

 


Fatma Gül ÖZCAN
www.kafiye.net