Qayıt gel

(bir oxucunun xahişiyle)

Sen getdiyin günden gülmeyir üzüm,
Sensiz elebil ki qurumuş çayam.
Ne gecem bellidir ,ne de gündüzüm
Geceler yatmayan yuxusuz Ayam.

Evimiz de sensiz yaman darıxıb ,
Gözleri yol çekir qulağı sesde.
Divara baxıram rengi saralıb,
Hesretden menim tek olubdur xeste.

Penceremiz hele demirem nece,
Sensiz yasa batıb nemlidir o da.
Evimiz çox qerib olubdur nese ,
Menim kimi yetim, qemlidir o da.

Ocağımız sönüb sen geden günden,
Bir qazan qaynamır, yox evvelki dad.
Gözüme görünmür heç gelib – geden.
Sensiz bütün dünya ,mene olub yad..

Senin etrin imiş evi bürüyen,
Gül etri yanında etirsiz qalıb.
Evimin güneşi batdığı günden,
Yağışda evimiz çetirsiz qalıb.

Etiraf edirem incitdim seni,
Qırdım üreyini İnan bilmeden.
Soyutdum özümden gözel yarımı,
Peşmanam, qayıt gel ,sensiz ölmeden..

Seni yaraladım sızladı canım
Perişan etdik biz, bir- birimizi..
Elini ver mene gözel qadınım,
Bir olub düzeldek her sehvimizi..

Sensiz qucaqladım hesreti her gün,
Yubanma gel artıq ,ölür sevgimiz…
Nefes almaq axi yasamaq deyil,
Qayıt ki yaşasın üreklerimiz!..

Seadet Qerib  Rzayeva
www.kafiye.net