Çocuktum

Çocuktum
Yemyeşildi bahçeler
Sokaklar yasemin kokardı
Begonviller süslerdi oyunlarımızı
Ve biz
Gönlümüzce oynardık çelik-çomak, elim sende
Riyadan uzak
Büyümeyi ben istemedim

Çocuktum
Ne dert vardı, ne gam- kasevet
Gönlüm kuşlarla uçardı
Balıklarla yarışırdı masmavi sularda
Kumdan kalelerim korurdu hayallerimi
Dalgalar yıkıp geçse de 
Güvendeydim
Büyümeyi hiç istemedim

Çocuktum
Portakal bahçeleriydi oyun alanımız
Salıncaklar kurardık dallarına
Ama zarar vermeden
Ama kırmadan dallarını
Ve bozmadan kuşların yuvasını
Biz atlarken daldan dala
Annem ot toplardı, böreklik
Büyümeyi hiç mi hiç istemedim

Çocuktum
Yufka ekmeğinden dürüm yerdik
İçinde bir parça peynir
Belki haşlanmış yumurta
Tadına doyum olmazdı
Dolaşırken dağın eteklerinde
Hiç çiğnemezdik 
Rengarenk dağ lalelerini
Büyümeyi ben istemedim

Çocuktum
Çok uzaktı okul
Ayağımda lastik ayakkabılar
Başımda çuvaldan yağmurluk
Islansak da iliklerimize kadar
Bıkmadan koşardık
Baharda gelincikler eşlik ederdi
Meşakkatli okul yolunda
Yine de
Büyümeyi hiç istemedim

Ayşe Bulut
19 Ağustos 2016
www.kafiye.net