ANNE BANA MELEK KANATLARINI GÖNDER

Anne gece…
Anne karanlık her yer.
Anne bana gözlerinin ışığını gönder.
Anne soğuk.
Anne donuyorum.
Anne bana nefesinin sıcaklığını gönder.

Yorgun bütün uzuvlarım.
Yok oldu bütün renkler.
Anne bana gökkuşağı renklerini gönder.

Başım omzuma düşüyor,
Galiba ölüyorum.
Zifiri karanlıklara gömülüyorum.
Ben karanlıktan çok korkuyorum.
Anne bana sabahı gönder.

Bak, kan sızıyor toprağa bedenimden. 
Uçuşuyor üzerime yapraklar,
Çiçek bahçelerinden.

Anne ben masum bir çocuğum daha.
Neden üzerime yağar mermiler?
Ne ister benden, 
Beni vuran o büyükler?
Anne beni koru.
Anne bana kol kanat ger.

Senin de mi gücün tükendi,
Senin de mi anne?
Merak etme…
Çocukların vurulmadığı bir dünyaya uçuracak beni
Şimdi melekler…
Anne bana melek kanatlarını gönder.

Ülkü Duysak
www.kafiye.net