ÂB-I HAYAT

Zehir sinsice sızmış, hanede dolaşıyor.
Kim kime, neden, niye durmadan dalaşıyor?

Akıl tutuklu kalmış zehir akan ağızda,
O dağları deviren güç kalmamış yağızda!

Yıkılıyor köprüler zeytin dalı kurudu,
Eğlen, doldur kadehi ,etrafı it bürüdü!

Ağaca vuran balta unuttu sapı nerden?
Taş mı kesildin sen taş, kapanmış gönül perden?

Faydası olmayan baş yakışırmış mezara,
Dön de bir bak aynaya, maskarasın maskara!

Düşmem senin ağına, çağırma hiç boşuna.
Ve ben sana sağırım, bağırma hiç boşuna.

Ben mi tarumar oldum, zelzele mi oluyor?
Viran olan şehir de al yazmalar soluyor!

Yönünü şaşırmışsın, gittiğin yol hak mıdır?
Medeniyet dediğin maddeye tapmak mıdır?

Doksan dokuzu bilmez, zoru görünce “ALLAH”!
Aklı sıra modaymış, “Tanrı” demeler EYVAH!

Taşralı, bu manzara neye delalet;HEYHAT!
Toprak kurur, dal kurur olmazsa ÂB-I HAYAT!

Taşralı/Kevser DOSTAGÜLER/LÜLEBURGAZ
www.kafiye.net