YAĞMUR
Sessizce gök yüzünün omuzlarına yasladım gözlerimi,
Bu gün beni ağlamasını istedim ondan
Ardından bir elim yanağımı avuçlarının içine aldı
Diğeri güneşi aramakta.
Sonra gözyaşlarım toprak ananın bağrına düştü tek tek
Ve her yer göz yaşıma boyandı
Her damla sessiz fırtınalar koparttı düştüğü yerde 
Acının meyvesi olur mu demeyin,
Kurak geçen ömürlerin çatlayan elleri benim mahsulümü topladı bir bir
Çocuklar benim göz yaşımda yüzdürdü gemilerini,
Ve sonra durgun sular benim sayemde  attı çığlıklarını,
Ressamım tablosundaki acıyı benim göz yaşımın rengiyle boyadı.
sonra sesim gök gürültüsüyle karıştı birden
Ve ben tam da bu gürültüde korkularımı korkularına anlattım insanların
Hayat ortaktı yaşamlar farklıydı çünkü
KORKULARIMIZ gibi…
 
Reyhan KILINÇ
Balıkesir
Üniversite 2. sınıf Edebiyat  Öğrencisi