Gecelerin Birinde

Ağır xeste yatan oğlanın anası gece -gündüz dua edib Allahdan kömek isteyir. 
Gecelerin birinde ölüm melaikesinin qanadlarının xışıltısı eşidilir. 
-Onu elimden alma! -deyib ana yalvarır…. Balam hele en esas şeyi -sevgini dadmayıb. 
-Göylerde o, Yer üzündekinden daha yaxşıları ile rastlaşacaq, -deyir Melek.
 -Bes,o, özü ile ne götürecek? Ona heç olmasa, bir neçe damcı sevgi yığmağa möhlet ver! 
-Yaxşı, olsun. 
Melek anaya qızıl bir üskük (oymaq) verib deyir :
-Bu üskük mehebbetle dolanda, men yeniden gelecem…… 
Oğlan tam sağalıb ayağa qalxanda, ana ona her şeyi olduğu kimi danışır. :
-Bizim Melaike ile danışığımızı hemişe xatırla ve sevmeye telesme!, -deyir. 
Amma hisslere hakim olmaq mümkünmü? Oğlanın qelbi çox geniş idi…. Sevgisinden hamıya sexavetle pay verirdi…. Ana ise heyecanla üsküye baxıb, dolacağından ehtiyatlanırdı. 
İller ötür…. Oğul yetkinleşir… O, ailesini, işini, dostlarını sevir.. Mehebbetle valideynlerinin qayğısına qalır… Üskük ise bomboş qalır… Dolmaq bilmir ki, bilmir…. 
Ana özü dünyadan köçende ölüm melaikesi ile görüşür… 
-Sen mene kelek geldin, ana!, -deyir Melaike. Heç ne öz tutumundan artıq heç ne götürmür….. Mehebbetin ise tutumu yoxdur, o nehayetsiz ve sonsuzdur!!!!!

Govher Rustamova
www.kafiye.net