ATEŞ DÜŞTÜ GÖNLÜME

Nedir bu çektiklerim, diye diye yoruldum,
Bitmedi benim çilem, acılarla yoğruldum,
İçim acıyla doldu, hal bilmezden soruldum
Ne yaptımsa boşuna, ateşe düştü gönül.
*
Gözlerden akan yaşım bir gün olsun dinmedi
Gidenler vefasızmış hiç birisi dönmedi
Bütün olup bitenler içime hiç sinmedi
Ne yaptımsa boşuna, haddini aştı gönül.
*
Yıllar yılı aşkınla gizli gizli ağlarım,
Duymadın vefasızım, bak karalar bağlarım,
Yana yana sinemi köz ateşte dağlarım,
Ne yaptımsa boşuna, aşkınla hoştu gönül.
*
Öyle uzaksın bana, üşüyor bak ellerim.
Tatlı sözü unuttum, kahırlıdır dillerim.
Bırak inadı bırak, bak soluyor güllerim.
Ne yaptımsa boşuna, coştukça coştu gönül.
*
Kuru bir nefes kaldım, o yar nazımı aldı,
Kim gördü güldüğümü, beni dertlere saldı,
Ne hayaller kurmuştum, hepsi mazide kaldı,
Ne yaptımsa boşuna,bendinden taştı gönül.
*
Günleri saya saya, dilim dolanıp durdu,
Doğan her yeni günde,dostlarım seni sordu,
Can kafesim daraldı, sensizlik beni yordu,
Ne yaptımsa boşuna, aşkınla şaştı gönül.

20.03.2017 – Melek DÖNMEZ 
www.kafiye.net