Mavi Kelebek

Bu sabah erkenden,

Güneşin ilk Işık’larında,
Mavi bir kelebekle kesişti yollarımız
Kanat çırpıyordu
Bembeyaz karın üzerinde.
Nereden gelmiş nereye gidiyor?
Kış kıyamet günde üşüyordu!
Yorgun düşmüştü,
Gelip aniden konuverdi elime.
Boynu bükük üzgündü.
Gözyaşı döküyordu,
Doyamamıştı sevdiklerine!
Bir günlük ömre sığdıramamıştı
Sevdiklerinin Sevinç’lerini!
Her çırpınışında bir ah
Bir sitem, bir acı vardı.
Yaşadığına sevinemiyor
Dünyaya doymadan gideceğini biliyordu.
Azrailin pençesinden kurtulamadı .
Düşüverdi yere mavi kelebek.
Kavuştu cennetine.

Zülfiye Dönmez
www.kafiye.net