NERGİS

Cezaevinin kapısından çıkar çıkmaz ,bir sigara yaktı.Derin bir nefes çekti içine.Nefesini verirken, içine işlemiş karamsarlığı da üflüyordu gökyüzüne doğru.
Karşıdaki taksi durağına gitti.Beni en yakın meyhaneye götür ,dedi.
Hep özlemini çektiği,senelerce hayalini kurduğu masayı,donattı,meyhanede.
Ah dedi içinden.Dile kolay,dokuz yıl yatmıştı içerde.Bir kahpe yüzünden diyecekti.Diyemedi,kıyamadı yine.
Nergis bir konsmatristti.Bir meyhanede tanışmışlardı.Yıllarca sevdiler birbirlerini.Hem de kavuşmamacasına.
Bir gece şerefsizin biri,rahatsız ediyordu Nergis’i.Mehmet hemen olaya dahil oldu.Adamı bir güzel dövdü.Olay dışarıya taştı.Adama silahını çıkardı Mehmede doğruttu.Mehmet de silahını çekti ve adamı vurdu.
Nergis için katil olmuştu.Hapiste,yılar yılları kovaladı.Ama nergisten bir haber alamadı.Doğrusu kimselere de sormadı.Adını dahi andırmadı.
Ama cezaevinde büyük bir özenle nergis çiçeği baktı yıllarca.
Memlekete dönünce,yeğenleriyle beraber,meyve sebze işine girdi yine.Ve yine her akşam meyhaneye uğruyordu.
Bugün çiçekçiden nergis soğanları almıştı.Yine büyük bir özenle nergis yetiştirecekti…
Meyhaneden çıktı.Sağına soluna bakmadı bile.O sırada süratle gelen bir araba Mehmede çarptı…..
Ambulansa koyarlarken,Hemşire durmadan sorular soruyor,Mehmedi konuşturmaya çalışıyordu.
— Amca adın ne,kaç yaşındasın,nerelisin,beni tanıyormusun?
Mehmet konuşmaları hayal mayel duyuyor,Cevap vermek istese de veremiyordu.
Son bir hamleyle,Bütün bu sorulara tek bir cevep verdi.Adı sanı yaşı,memleketi hepsi oydu.Acılar içinde ama gülümsüyormuş gibi;Nergis dedi,son bir takaatle.Bir kaç dakika sonra da vefat etti.
Hemşire amcanın son söylediğini net olarak duyamamış,ne demek istediğini anlayamamıştı.Hem duysa ne analayacaktı ki.Hem kim analayabilirdi ki.Kim bilebilirdi,bütün soruların tek cevabı Nergis.

Soner ASLAN
www.kafiye.net