ADI KIRK KIRIK ŞİİR

Edebiyat evveliyat ebediyet
-im kirlendi 
Sırrımın vakıf güzeli 
Onu seçti beni değil
Yutkunmak hecelere ayrıldı
O kadar ağır şeylerin
Ki hecesine bir tahammül yok
Gecesini siz düşünün
Ama diye başlayan tek bir cümlesi kalmadı
Tamam

Hasretlik derler
Siz bilirsiniz ben onun buluğ çağına yeni erdim
Düşeceğimi bildiğimden hiç konuşmadan gözümü karşıma diktim
Göz kırpmadım ağlamadım savunmadım yutkunurum
İnsan gözleriyle de oyunsa yapamaz ya
Bomboşsa oyun değilse yahut hiç olmamışsa
Orada üzerine dökülmüşse edebiyatın bir şey
Ben peçeteye dönüşmüşsem boğulmuşsam
Onun gözleri bana hiç dökülmemişse
Ne olmuş ki ne olmuş ki ne
Tamam

Şşşşşş
Yirmi altı eksi on dört
Eşit on iki
On iki dakika sessiz ol
Yo hayır olma olma konuş 
Bütün o her şeyle debelenirken önümde ve gözlerime bak
Arada bakma hep bak bak
Neye nasıl hasret kalınır bak bakalım der gibi bak
Ölmem Allah aşkına bak ölmem
Senden olmam senden ölmem
Tamam

Biliyorum bütün yollar senin benimse yolum bir
Ama neden her şey ağır dilin zehir kalbin de yok
Aslında var
Biliyorum bütün yollar benim seninse yolun bir
Olsun derken bile olmasın diye dua ediyorken içimden
Böyle kalsın ondan olmam hep kalsın diyorken
Dilim başka kalbim başka başkaysa
Hem ilkse de sonsa da aşksa da
Neyse işte canım
Bir ben miydim bütün her şeye fazla
Hem fazla ne demek
O da ölüm demek ve o bütün her her şey 
Tamam

Lokmalar oldu
Lokmalarımız
Yudumlar iç çekmesi
İnsana oturduğu yerden bile çelme takabiliyor işte kader
Öyle de aksi ama yalancı demek olmaz çok alınır
Sonra gönül almak zor olur
Zaten gönül taşımak zor böyle tutmak
Ağır yani çok ağır 
Ağır ve bunu görüyorsun ne güzel değil mi 
Tamam

Elif’e hiç veda etmedim ben daha doğrusu Elif istemedi
Elif benden de delidir ben ondan o bundan sen şundan ne fark eder
Ama fark eder her şey fark eder
Sekize on kalayla sekize beş kala nasıl fark etmez
Taksi kaçar ayakkabın bükülür kalbin nasıl bükülmesin
Kader yalpalar başı döner
Kader diyorum duyuyorsun ya
Yalpalar diyorum başı döner diyorum
Tamam

Ah insanlar
Ah güzel aşk
Neden kara sevda dediler sana benim kara
Sen benim sevmek zamanım
Cüzdanında yok muydu sahi bir vesikalık fotoğraf
Şimdi en ağır kelimeyi ettin
Oldu mu güzel adam
Nasıl gitmem tut beni n’olur dur
Görüşürüz dedin
Ona da tamam

Kim demişti biri demişti
Bu aşk burada biter ve ben çeker giderim
Hep kalmayı içimde kuruttum ben kuruttum
İmkân da imandanmış
Yetersen bir gün söz giderim
Ama o imha ettiğim mektupların hesabını sormadan hakkımı almadan da gitmem
Çünkü sen aptalsın âşıksın ve iyisin iyi

Şşşşşş
Şimdi sus ben de sustum
Sen gittin ben de gittim
Ama aslında kaldım biliyorsun ya
Kırka kadar sayacağım
Bir
İki
Yarın üç

Hatice Kübra Öktem, Yedi Güzel Adam Diriliş
www.kafiye.net