DARGINIM

Dört mevsimi saklayan yürek kuytularında
İçimdeki tuttuğum vakitlerden yorgunum
Eyvahlar akışının yüzerken sularında
Şahla, mat eden dilin hamlesinde durgunum

Bağrımdaki hüznümü süzerken acı acı
Kadir kıymet bilmeyen yıllar bende kiracı
Geç doğan güneş bile ısıtmazken yamacı
Şafağın kızılına sürünmekten argınım

Hakikat eşiğinde dara düşünce cemre
Gökkubbenin döşünden düşecektir ne çare
Bu yaman ilişkide ömürden dere dere
Bir buğday tanesinin toprağına sürgünüm

Olgunluk hanesinde sebat edip bitmekse
Yetimlik duygularla hicret edip gitmekse
Yollarında koştuğum mutlulukta yitmekse
Hoyrat tarlalarında başaklara vurgunum

Titreyen çiy tanesi oynaşırken gölgemde
İncinen kaç düş varsa kadrolaşmış bölgemde
Filan ile falandan kaçıp saklanmış, demde
Bakışları devrilen insanlara dargınım.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net