SENSİZ BEN…

Olmayan sabahlarda doğan güneşimsin,
Sensiz; ben hiç bir şeymişim,
Sen bilmesende ben seninim,
Hayal bahçemin yalnız açan berivan çiçeği…
Gönlümün özgürlüğü haykıran sesisin.

Senle yeşerdi düş bahçemin sümbülleri,
Senle şenlendi gönlümün nağmeleri,
Sen bilmesende aklım senindi,
Kuruyan gönül bağımın umudu,
Çorak sevdamın bahar yağmurlarısın.

Sana bakmak yetmiyor bana,
Bir ses uzağında olsamda,
Bir nefes kadar yakınım sana anla,
Yokluğunda saatleri sayıp, zamanı tırmalasam da,
Sensiz geçen zamanı saymam yarından.

Hayat yormuş seni bin bir oyunla,
Gücün yok belki yeni bir sevdaya,
Kırılan onurunu aşıp koşamasan da,
Bekleyeceğim seni yeterki gül, mutlu ol birtanem,
Ben beklerim bakışlarımdan anladığın güne kadar.

Buğulu gözlerini çekme gözlerimden,
Yokluğunda gül yüzüne hasret, hayat anlamsız iken,
Anla; okuduğun satırlar sanadır bir bilsen,
Gel de son bulsun, hayallerin hüsrana uyandığı sabahlar,
Gel de son bulsun, içimdeki özlemler,
Her halinle kabulümsün, yeter bekletme beni kraliçem.

ZÜLKÜF KILIŞÇI
www.kafiye.net