Irmak!

Güne düşer içimde açan çiçek 
Güneşte kanatlanır gün gelecek 
Dua gibi aziz, su kadar berrak 
İnsan; olmalı başı dik, alnı ak! 

İnsan eli değince kirlenen ırmak 
Zormu bu kadar menzile varmak? 
Ey suyla kardeş yaşayan toprak! 
Affet bizi, ak bağrına bas bizi! 
Yoksa öldürecek kabus gibi yas bizi. 

Seninde mi düşlerin vardı 
Ey gümüş suyum! 
Kirletende benim, kirlenende değişmez huyum 
Dostunda benim, düşmanında 
Çünkü ben insan oğluyum! ! !

Saffet ÇAKIR
www.kafiye.net