Son Düş’üm

Bu gece düşlerimi topluyorum
Dökülmesinler yerlere
Son kez çıkıyorum düş ağacına
Biliyorum düş’eceğim
Ay ışığından doldurdum suyumu
Tüm denizlerim kurudu
Sahile vurmuyor dalgalar
Kaçtı son dalga da
Çiçekler yitirdi renklerini
Kuşlar kaybetti yuvasını
Onlar neyse de
Düşlerim öksüz kalmasaydı
Vurulmasaydı kör kurşunla
Sözler derin yâr’a açtı
Kapanmaz bundan sonra
Alt tarafı bir düş işte
Neden çıkılır ki yükseklere
Şimdi toplayıp en ürkek yanımı
Sığınmalı kalbin en temiz yanına
Sahi kaç kalbi olur insanın? Düşünde
Düş bu ya düşünemiyor
En çocuk yanıyla
Her yerimden vursaydın da
Bir tek düşlerimden
Düşlerimden
Düşler
Düş
Son Düş’üm… 

Ümran Yıldırım
www.kafiye.net