GENE UNUTULMAZIMSIN

Çok uzun bir zaman geçti aradan. Yıkıntıların arasından henüz çıkabildim yaralarla. Çıktığım kalıntılardan bir kalıntı kaldı benden geriye. Toparlanmam ise daha da uzun zaman geçmesine sebep olacak. Uzunca zaman gözlerim görmedi seni, deymedi tenin tenime, duymadı ömre bedel o sesini kulağım. Sana dair hatırımda da bir şey kalmadı. Geriye kalan neler varsa anılarla ibaret. Ömür sürmeme neden olansa hayatta olmandır. Bilinmezliğin içinde bir bilinmez olarak bilinmezliklerden sana kocaman bir bilinmeyen ve hiç tükenmeyen sevgilerimi yolluyorum.

Bedenimden arta kalan küller uçuşup saçlarına yapışmak istiyor. Doyasıya kokunu çekmek, doyasıya yanında can vermek istiyor. Ve doyasıya ruhunla bütünleşmek istiyor. Ve gene doyasıya sana tutunmak istiyor.

Bitti, deyip de gidişinden itibaren seni yazıyorum, sana yazıyorum, beni yazıyorum, şimdi var olmayan ‘sen ve ben’i ve gözlerini yazıyorum. Ardında bıraktığın yükü taşımak zor geliyor, yazıyorum. Ağlayamamak gücüme gidiyor yazıyorum. Bağıramıyorum, çağıramıyorum, ‘gel’ diyemiyorum, yazıyorum. Köşeme çekilip hasretinle cebelleşip yazıyorum. Beni bana soranlara ve seni her an hatırlatanlara yanıtsız kalmama inat hırçınca yazıyorum. Kendime inat yazıyorum…

Olanı biteni, gideni geleni ne ben ne de bir başkası anlayabildi. Ruhum huzursuz geldi gitti. O ki arkasına bakmadan şerefsizce ellere gitti. Arkasından bağırmayı beceremedim, kalbimin ağlamasını dindiremedim, hayatımı bu şekilde yürütemedim ve onun kokusunun bulunduğu yerden bir türlü gidemedim.

Arkasından bakakaldım biçare,
Yakıştı mı dedim kendi kendime,
Beynim hükmedemedi yüreğime,
Ağlamak faydasız be, dedim gözlerime…

Bak… Şimdi gene sensizim… Gene umurumdasın… Gene unutulmazımsın… Öylesine hissizim ki kalbimde ki nefret mi yoksa farklı bir duygu mu belirsiz. Gözlerine esir kalan yüreğim sana karşı hissettiği duyguları da bilmiyor artık, inanır mısın? Ben hiç yalan söylemedim sana, hep dedim ‘sen’, hep dedim ‘sen ve ben’…

Kalbimde bir dilimde…
Yalanım yok yüreğimde…
Hasretim be…
Hasretim her şeye…
Bilir miydim önceden acıyı, yıkılmayı, sevmeyi…
Ne gelip de yaşattın sanki…
Hiç girmeseydin de hayatıma çekmeseydim seni…
Çekmeseydim özlemini…
Görmeseydim bedenimi cayır cayır yakan gidişini…
Ah duymasaydım keşke o öldüren sözlerini…

MİNE POLAT
www.kafiye.net