Beklerken

Renkleri solan bir günün ardından
Dört duvar odam ışıksız
Bir ben zamanı önemsemiyorum
Takvimlere bakmıyorum

Gömüldüğü yerde
Şarkılar arasında
Yürüdüğüm yollarda
Anıları beklerken

Umurumdamı
Saçıma düşen aklar
Yalnızlığım büyürken bir tutam tütünde
Hüzün doluysam hep hasretinden
Sevdamdan

Sen büyüdükçe içimde
Kendimi hırpalıyorum
Uğultulu bir ses doluyor ciğerlerime
Beklerken.
Beni aşan 
Kalabalık cümleler biçimleniyor
Durgun gecede bu ne ihtişam’ki
Gözlerin sarıyor beni uçsuz bucaksız
Yangınları görüyorum
Ve
Hançerler saplanıyor yüreğime
Beklerken.

Ki
Gülüşlerim vardı benim
Nasıldı acaba yüzüm gülerken
Unuttum
O çocuk heyecanlarım nerde şimdi
Neş’em nerde

İçimde kalan 
Sayfalar dolusu bir roman
Duygularımı esir alan
Varmak istediğim aşk…

Bir tutukluyum
Aklımda gidişin
Ve
Yorgun geceden arta kalan 
Bir yalnızlık
Beklerken..

Necla Argüz / 24.05.2013 / 23.05
www.kafiye.net