VARLIĞIN MUTLULUĞUM ANAM….

Cumartesi gecesini kardeşim ve seninle geçireceğim anam.. Sizlerle akşam uykuya dalacağım.
Pazar sabahı yatağımdan bilhassa erken kalkmayacağım..Tıpkı çocukluğumda olduğu gibi seslenmeni bekleyeceğim.
“ Hadi kızlar kalkın kahvaltı hazır!” Sesini hala duyabiliyor olmanın keyfini süreceğim..
Hatta bu sese rağmen yinede kalkmayıp sana naz yapacağım. Senin tekrar seslenmen için..
Hayatımda artık naz yapabildiğim tek sen kaldın be anam..
Çok şükür hayattasın ve bizimlesin..Babamızın emanetisin..
Ellerinden hazırlanan kahvaltıyı hala yiyebiliyor olmanın keyfi öyle büyük ki, bunu ne kadar anlatsam inan kelimeler yetmez…
Biz kalkmayınca çocukluğumuzdaki gibi yine öperek bizi kaldırırmısın anam.. Sana sarılmanın gücünü yine hissettirirmisin..
Söz sana, vallahi tek kaprisim bu olacak… Sonra tüm gün senin…
Sadece o gün değil aslında, hergün senin..
Ve ben senin isteklerini yerine getirmeden kendime zaman ayırmıyorum artık, biliyorsun…Pazar günüde öyle olacak…
Babamında ramızda aolduğu neşeli sofralarımızı sürdürme çabamız hep var..
Onun yokluğu içimizi acıtsada, varlığındaki gibi aile neşemizi korumaya çalışıyoruz.
Biliyorumki oda bunu görüyor ve orada mutlu oluyor..
Hep derdi ya.. “Ananıza sahip çıkın kızım” diye..
Kardeşim zaten hergün anamla..Onu hiç yalnız bırakmıyor. Onun yanında olamadığı anlardada ben varım…
Biz sensizde olsak hala mutlu bir aileyiz babam. Çünkü senin evlatlarınız.. Ramazanın kızlarıyız..
Bizi güçlü yetiştirdiniz siz. Hayatla barışık, elimizdeki zenginliklerle mutlu, sağlığımız ve huzurumuzla yaşam savaşına devam ediyoruz…
İşte bu yansıyacak yine Pazar sabahımıza..Keyif kahvaltısı edeceğiz hep beraber…
Sonra anama bir bardak çay koyacağız. Salondaki camın önünde dışarıyı seyrederek içecek..
Tek eksik yanındaki sandalyede sen olmayacaksın babam..Sen hayalimizde zaten hep ordasın, hala anamın yanındasın…
Anam…. seni yazmak, seni anlatmak bazen öyle zor ki…
Çünkü seni yazmıyor, yaşıyorum.. Hatta belkide eskisinden daha çok yaşıyorum..
Hani güzel bir film seyredersin. Öyle güzeldirki her bir sahnesinde hiçbir anı kaçırmamak için gözünü bile kırpmazsın..
Hatta sahnenin tüm ayrıntılarını görmek için aşırı dikkat edersin..Hafızana o güzelliği kazırsın adeta..
Tıpkı bunun gibi anam.. Senli zamanlar çok değerli benim için…
Pazar akşamı tüm aile bir arada yemek yiyeceğiz yine..
Ne mutlu sana, torunlarınla aynı sofrada aynı lokmaları paylaşacaksın yine..
Yine bize sahip çıkacaksın..Yine yüzün gülecek ve yine varlığınla bize güç vereceksin..
Ne mutlu hala hayatımızdasın anam…
Babamızın emaneti, yüreğimizin yarısısın..
Hayatım boyunca ben senin hakkını asla ödeyemem..
Ama yaşadığın sürece yanında olabilirim..Koluna girebilirim..
Gerekirse ömrümden senin için ömür verebilirim..
Senin huzurun ve mutluluğun bana yeter..
İyiki varsın anam.. Allah seni başımızdan eksik etmesin…
Yokluğunu yaşayan arkadaşlarıma sabır
Varlığını yaşayan arkadaşlarıma ne mutlu derken
Hepinize saygılarımı sunuyorum
Önce tabiî ki anamı
Ama… sizleride seviyorum….
Sevgilerimle

Şule AKAR
05.05.2009 Saat:10.00
www.kafiye.net