SUSUYORUM

Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözlerini..
Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum.Sonsuz bir inatla sarsıldığım telefondan gelen o harika melodilerinde tadı yok.
Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum.Susuyorum artık..
Sustukça susuyorum.Sustukça üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu,suskunluğuma sarılıyorum.
Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler.Bazılar da acıtıyor üstelik..Sessiz geceler benimn için sığınılan bir liman sanki..
Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta,şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor.
Düşünüyorum da bugüne kadar hep,gibi yazmışım, gibi okumuşum,gibi söylemişim ve en önemlisi ..’Gibi sevmişim’
Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz.Bunu biliyorum ama zamanda geçiyor hızla.Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor
ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum..Onca yıldan sonra hayata dair ne kaldı kielimde? Kocaman bir HİÇ ..
Öyleyse neden bunca çaba,neye bunca isyan.. Öyle anlamsız ki yaşadığım hayat. Herşey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor.
Elimi uzatıyorumtutmak için, kayboluyor.Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum..
Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini..Toprağa ateşi düşürecek,denizi
yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini.. Artık basit şeyleri bekliyorum yaşamdan.Örneğin;kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken..
Kimselerin gitmediği sokakların olmalı.. İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp,sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.
İşte yine susuyorum;siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı.İçimdeki çocuk ölüyor..
Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum..
Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri..

Gurbet ÖZEL
www.kafiye.net