Ben Ağrıyorum

‘Annem karnında kaç dünya taşır’

Ben ağrıyorum, 
Çocuk yüzüme bakıp ağlıyorum.
Elinden tutmuşum annemin,
Kaç kilometre yol yürüyorum. 
Oysa ayaklarım küçük, 
Ellerim küçük,
Annemin eline bir çırpıda sığar.
Gözlerim küçük,
Öyle her şeyi göremem de.
Kalbim küçük,
Annemden başkası yok ne güzel.
Elbisem güzel, 
Saçım güzel, yine incecik,
Hep babam tarardı,
Sonra hep ben taradım.

* * *

Tek başına her şey mi zor?
Bir sevgilim vardı,
Oğlan,
Adı Vedat.
Evlerini taşıyan kamyon evimizin önünden geçmişti,
İçim yanmıştı daha on yaşımdaydım.
İlk o zaman duymuştum o sancıyı. 
O küçük yaşta karalar bağlamıştım. 
Neyin nesiydi.

* * *

Geceleri ellerim, ayaklarım üşürdü, 
Babam bacaklarının arasına koyardı ellerimi,
Ayaklarımı ayaklarına dolardı, 
Sonra bir de bakardım sabah olmuş.

* * *

Küçüktüm ben,
Çok küçüktüm.
Annemin karnı küçüktü nasıl sığmıştım.
Kulağıma adımı üflediklerini duymuştum.
İlk kez adımı duymuştum.
Her şey ne güzel küçüktü,
Neden ve ne çabuk büyüdü,
Kalbimi annemle bir sürü insana neden böldü hayat?
Kalbimi annemle bir adama neden böldü hayat.
Kalbimi.
Kalbimi kalbimi…
Hayat?

* * *
Hatice Kübra Öktem 
10.11.15
00.00
www.kafiye.net