“ÖZNESİZ ŞİİRLER”

BAHAR EKTİM GÜZ YARINLARA

Çocuktun bana,
Kırık kanatlarında uyandığımda,
Avuçlarımda kan vardı.
Tırnak diplerim kan revandı.

Kirpiklerim yanık,
Aklım bulanık
Ve
Yüreğim aydınlıktı.

Dilimin ucunda hapisti alfabe!
Bin ebenin dilinden çınlarken bin “sobe”
Gayya bensiz çöküyordu dibe!

Duruldu sonra zaman.
Gözden kaybolmadan,
Göz kırptı dün!
“Günaydın”dı gün,
Muştuydu yarın.

Binicik bir buruna yırtılan zarın,
“Cik cik” lerindeki duvarın,
Masum gülüşleri dökülmüştü avuçlarıma,
Tan kıkırdadı gıdıklamalarıma!

Merdiven kayarken ayaklarımdan,
Bileklerimi kavradı trabzan,
Tuz oynaşırken dudaklarımla,
Gülüşlerim döküldü sokaklara.

Bahar ektim güz yarınlara!

NerminAkkan
www.kafiye.net