Yıktın Gönül Tahtını
Kırdığın kalbe girip temelli kalamazsın 
Boşa kürek saklarsın batırdığın kayıkta 
Gururun üstün geldi aldanıp sağ duyuna 
Pişman olsan olmasan kimin umurunda 
Harabeye döndürdün yaktın gönül tahtını

Özürler neye yarar olan olmuş bir kere 
Tamiri mümkün değil yırtılan bu söküğün 
İzleri kalınlaşmış derin çizgiler gibi 
Oyulan kalbin ise kendine hayrı yoktur 
Çabaların boşuna, yıktın gönül tahtını

Düşünmeden yaptığın hatana yenilirken 
Çıkamazsın içinden çırpındıkça batarsın
Yüreğin paramparça azar kanayan yara 
Canından can kopar sanki derin acısına 
Hesabını veremez sin, yıktın gönül tahtını

Ne hayallerimiz vardı yarınlarmız için 
Harman yerine döndü savruldu dört bir yana 
Sevgi boymunu böktü böyle büyük sevdaya 
Yeminler mahçup kaldı günahın arkasında 
Sonunuzu belirleyip yıktın gönül tahtını

Oysa hep içindeydin baş köşesi yerindi 
Kimseler yıkamazdı taş duvardan derindi 
Kıymeti bilemedin sevgi dolu bu kalbin 
Sevdası ağır geldi yükünü çekemedin 
Çökerttin son direği. yıktın gönül tahtını

Nesrin Önem Demir
www.kafiye.net