Sen Gidince…

Ben, içi içine sığmayan bir çocuk olmaktan
Sen gidince vageçtim.
Haylaz hayallerimin heyecanlı soluğu, bir anda kesildi,
Boğazımı tıkadı, yutkunamadım.
Umudun yeşil yaprakları kurudu şimdi.
Oysa bir gülüşünle çiçekler açardı dallarımda.
Yeşeriverirdi yeniden.

Ben yaramaz çocuksu hallerimden
”Ölenle ölünmez’ dediklerinde vageçtim.
Ölenle ölünmüyor da sızın dinmiyor be anne..

Sen güvencemdin hayatta,
Aynamdın, gerçekleri kendimden bile sakladığımda,
Görüverendin
Kaçamak bir bakışımdan hissediverendin.
Düştüğümde kalkacak gücüm olmadığı zamanlarda
Elini verendin.
Ben ateşe atsamda kendimi
Benim yerime yanıverendin.
Şimdi ecelin kirli elleri kopardı seni benden

Oysa benim hala son bir umudum vardı
Naftalin kokulu gelecek hayallerim vardı
Sandıklarda kitlediğim.
Oyalı bohçalarımın yanında.
Çıkarmaya kıyamadığım..
Ben gelin olacaktım
Anne olacaktım
Torunların olacaktı
Umutlarım hüzne büründü
Şimdi suretin gözlerimde ‘sus’ diyorsun bana ‘suS’
‘sus ki acımasın yüreğin’
‘ben senin kalbindeyim’
Ben sussamda gözyaşlarım konuşur anne!!

Hastane odasında inadına tutmuştum elinden
İnadına yaşa diyordum dirennn.
Yorgun bedenin dayanamadı anne.

Şimdi torunların koynumda mışıl mışıl uyuyor
Sen görebiliyormusun anne..
Ah şimdi burada olsaydın
NAsırlı ellerinle yanağından okşasaydın onları
Minik buseler kondurup huzurla uyusaydın anne..

Küçüğün gözleri büyüğün sözleri aynı sana benziyor anne..
Resmine bakınca yüzleri gülüyor
Benim ise içim yanıyor..
Zamansız gidişine sözüm yok aslaa
Verende alanda O’dur mutlaka..
Ama içimdeki özlem dinmiyor anne..

Verdiğin öğütlerle büyütüyorum torunlarını
Sen göremedin onları ama
hep onların yanındasın anne
ruhun şad mekanın cennet olsun anne…..

Yasemin Ünlü
www.kafiye.net