YÜREĞİMDEKİ BABAMA SEVGİLERİMLE

 Benim için bu babalar günü daha bir özel, daha bir güzel. Bir gün önce annemin doğum günü. Tüm aile hep beraber akşam yemeğinde birlikte olacağız. Sonra yine sağlıklı sıhhatli ve hep birlikte olduğumuz için sevinecek, doğum günü vesilesi ile pastamızı kesip annemizi kutlayacağız. Ertesi gün ise babalar günü. Çifte kavrulmuş kutlama işte buna denir.. Bu defa da Pazar günü ama bu defa akşamüstü yine tüm aile bir araya geleceğiz. Yine mutlu olacağız, yine sevineceğiz. Bu günleri onlarla geçirebildiğimiz için sevineceğiz. Allah bizlere onlarla geçireceğimiz nice huzurlu sağlıklı yıllar nasip eder inşallah…

 Babamın benim hayatımda önemi çok büyük. Bunu her fırsatta her yazımda hep vurguladım. Biz çok fazla dialog yapmayan, birbirine çok fazla sarılıp öpüşmeyen ama gözleri ile anlaşan iki insanız. Her akşam yemek saatimiz onun dükkanı kapatmasıyla orantılı olarak değişir. Yaz ve kış saatlerini hep buna göre ayarlarız. Çünkü bizim için baba aile direğidir. Onun varlığı bizim için önemlidir. O gelmeden kimse sofraya oturup yemek yemez.

Yemek masamızın özeni kardeşim ve annem tarafından sağlanır. Ben geç geldiğim için hep hazıra konarım. Babamın sevdiği salata arzusuna göre şalgam suyu ya da ayran hep sofradadır. Onun keyifli yemek yemesi bizim mutluluğumuzdur.

Her akşam sofrada tüm ailenin birbirine sevgi ile saygı ile sataşması, esprili konuşmalar, yemeğimizin daha bir lezzetli olmasını sağlar bize..Soframız babamız ile şenlenir.

Ben böyle özel günleri sevmiyorum aslında. Ama bir yandan da vesile olduğu için seviniyorum. Kaçımız hayattayken babamızın, varlığının kıymetini bilebiliyoruz, kaçımız onun bizlere vermeye çalıştığı emeği takdir edebiliyoruz, kaçımız vardır bir bildiği diye ona hak verebiliyoruz… Hayattayken kıymetini bilmeyenler kaybettikten sonra azmı ağlıyor, azmı isyan ediyor. Nedense insanoğlunun en büyük ayıbı, hep yitirdikten sonra kıymet biliyor

 Hep şükrettim babamla yaşıyorum diye. Ve hep şükredeceğim.

Ama bazen hayatta bazı insanlar vardır, babalık ederler insana. Manevi güçlerini hissedersin yüreğinde. Gözünü kapatıp sırtını dayarsın sonsuz güvenle..Adı baba değildir ama sana babalık eder tüm kalbiyle. Sana sahip çıkar, korur gözetir. Hayatta öğrenemediğin hala keşfedemediğin şeyler varsa yaşın kaç olursa sana sana öğretir. Dimdik ayakta durman için sana güç verir. O güç seni hayata bağlar.

 İnsan en değer verdiği insanlardan bahsederken hep bir şeyler yarımdır. Hep bir şeyler eksiktir. Asla tam hakkını veremezsin. Çünkü bahsettiğin insanlar değerlidir. Bende bu satırları yazmaya başladığımda bunları dile getiremeyeceğimi biliyordum zaten. Asla onlara layık, onlara olan duygumu hakkıyla ifade edemem. Ben ki her duygumu kağıda dökerken, bunu yapmada yetersizim. Yüreğimde onların sevgisini saygısını taşımak, saklamak ve bu sevgi ile yaşamak sanırım daha zengin.

 Hayattaki babalarımızın kıymetini bilmek gibisi varmı dostlarım?..Hadi hayatta ise koşun onların yanına. Yanaklarına kocaman bir öpücük kondurun önce. Sonra kocaman bir sarılın. Bunu sadece bugün değil hep yapın..

Babalarını yitirmiş dostlarım. Düşünün, hatırlayın, mezarını ziyaret edin. Eminim o sizin hep yanınızda. Hiç sizi terk etmedi. Birçok şehit verdiğimiz şu günlerde, kaybedilen babalar kaybedilen evlatlar nasıl ölmedi ise. Nasıl onlar hep bizimle yaşıyorsa ve yaşayacaksa bilinki babanız da ölmedi. Sevgisini gücünü yüreğinize ekti giderken ve hep orada yaşayacak.Sizde onu yaşatın.

 Hayattaki babalarım Ramazan Akar ve Gazi Güder’e tüm sevgilerimle

 

Şule AKAR
15.06.2007
Saat: 10.50

www.ulusalkoykutuphaneleri.com
www.kafiye.net
www.kahvemolasi.net