Şiirem

Ne güzeldi şu ağaçlar
Oturup da hayal sallandırmak istercesine
Gövdesinden huzur alıp kalemime mürekkep yapmak
Hafif buruk tatta bir kadeh müzikle
Sana şiir içmek
Şiirem…

Ellerinden tutup Mavi’m diye haykırmak
Akdeniz gibi yüce sevmek
O ki… Kalipsonun şarkısı
Kalbi idi…
Ben de seni öyle öpmek isterdim gamzenden
Saçlarına şiirler bağlamak…

Semaları ağlak yıldızların avuçlarından
Harf harf anmıştım seni
Kendi avuçlarımda hayat yarası varken
Kartondan gülümseme takıp gelemezdim
Martılar koyamazdım aklına
Bir mavi gülmezdin bana
Saçlarına şiir akmazdı
Tuna gibi yüreklenmezdi içim
Okyanuslar gibi kanatların vakur bir edada çırpmazdı
O zaman işte kalbimin dudakları titrer
Sana cennet çiçeği takamazdım
Şiirem… Mavilerden görmezken gözüm
Siyah kesme kalbime…

Bir sarı yelkovan vakti
Denizlerin saç dipleri görünmeden
Hadi… Kaçalım umudun ufkuna
Yunuslar gibi edalı bir neşeyle,
Göğsü kabarık bir Moby Dick bakışıyla
Hadi bana o şiiri tekrar söyle
Alemimden öp
Şiirem…

Bir tane daha mavi göçmeden dünyaya
El ele verip gülelim hayata
Maviler ölmesin çocuk olsunlar
Şiirem…

E F T E L Y A…
(Akdenizi cebinde taşıyan kız… )

Sinem Özaşgın
www.kafiye.net