MUTLULUĞUN AYAK İZLERi

Ağlama yüreğim, sesini kimseler işitmesin,
Sessiz hıçkırıklara boğulsanda fark edilmesin,
Gözyaşların mıdır içtiğin bu son kadehinden,
Acı bir zehirdir yakar gider seni en derinden.

Her defasında salkım salkım süzülür gözyaşları,
Sineme çekmiş yaralı bu yüreğim acıları,
Serseri bir rüzgar gibi almış gidiyor başını,
Yüreğim ne yapsın nasıl öğrenir unutmasını.

Uykusuz gecenin koynunda kovalar gölgesini,
Tatmış mıdır bilmem bir yürek acının böylesini,
Umutsuzca sürdüm mutluluğun ayak izlerini,
Uçurum kenarında buldum uçuşan küllerini.

Ağlıyor yüreğim gözyaşlarında ruhum yıkanır,
Direnmezse acılarım bu yürek senden arınır,
Belki bir yıldız bu zindana girip ışıklandırır,
Güneş gibi doğup suskun yüreğimi taclandırır.

İrem Altaş
www.kafiye.net