Seviyorum

Seni seviyorum diyebileceğimiz, bir sevgilimiz olmaz. Yıllarca onu özlemle bekleriz. O yar gelince de, seni seviyorum demeye, cesaretimiz olmaz. Bazan yanlış adreste karşımıza çıkar aşk ve çıkmaz sokaklarda buluruz kendimizi… Ansızın aşkın efsununa kaptırıp, tüm benliğimizi hayallere daldırırız. Binlerce senaryo yazarız. Film şeridi gibi, her an onu gözümüzün önünde izleriz…
Sevmek çok güzel bir olgudur. Hele birde sevdada karşılık var ise, tadına doyum olmaz.

Bazen gözyaşlarımızda ıslanırız adeta ve umurumuzda olmaz ölmek bile, kanımız kaynar, aşk için, her şeyi yapar ve her şeyden vazgeçeriz. Adı üstünde aşk işte! Sevmediğimiz yemeği bile, aşk için, hatta sevmediğimiz her şeyi yaparız… Seni seviyorum demek oysa bana ne kadar kolay gelirdi. Âşık olunca, kolay olmadığını anlıyor insan. Diline gelip gelip, lâl olup söyleyemediği, seni seviyorum cümlesini, yazmakla yetiniyor insan…

Hayvanlar koklaşa kolaşa, insanlar konuşa konuşa, derler ya! Mademki âşık olan kişi neden bir türlü seni seviyorum diyemez? Oysa belki yarın bu hayatta olmayacağız… Kısacası, fazla zaman kaybetmeden, seven insan, korkularını yenip, bağıra bağıra, seni seviyorum diyebilmeli ve sevdiğine sahip çıkmalı. Eski eşya gibi, bir taraflarda bekletmemeli, çünkü bazen elimizden kayıp gider sevdiceğimiz…

Sevmek en güzel duygu ise neden sevmek bizlere yasak olsun? O sizin güneşinizse, neden karanlıklarda kalmayı tercih edip, mutsuz ve ışıksız kalırsınız? Sevmek suç olsaydı eğer, şu an tüm hapishaneler, eminim ki tıklım tıklım, dolup taşardı. İlk idam mahkûmu da sanırım ben olurdum… İdam sehpasında, son arzumu sorsalardı eğer, onu getirin ona iki cümle söyleyip, idam edin beni derdim… Seni seviyorum, seni seviyorum! Şimdi! Vurun tekmeyi idam sehpama…

Bilgehan Emirşanoğlu
www.kafiye.net