HÜZÜN
Hüzün nedir bilmezdim küçükken. Birileri gülerken, diğerleri ağlıyordu. Ben hep gülerdim; çocuktum çünkü. Şimdi o eski çocuk gülüşlerimden tek bir iz bile kalmadı yüzümde, bedenimde…
Çünkü büyüdüm ben! Küçükken ne de çok isterdim büyümeyi. Büyüyerek ne büyük çocukluk etmişim; henüz anlıyorum. Önce ellerim büyüdü, zamanla tüm bedenim… O kadar büyüdüki bedenim, hayallerim küçüldü, dünyam küçüldü. Eskiden kollarımı bir açardım yüzlerce kişi sığardı içine. Şimdi büyüyerek öyle bir küçüldümki kollarımın içinde tek bir kişiyi bile tutamaz oldum. Siz de büyümek, özgür olmak istemediniz mi hiç? Çocuklar; henüz büyümediyseniz, aman hiç büyümeyin. Öyle çocuk kalın. Çünkü çocukken hep sevilirsiniz. Sevilin, sevinin ve sevin.
Ben en çok, saçlarımı sevdiğim kişi tarasın isterim. Ama olmaz. Çünkü ne ben çıkarsız sevebilirim onu, ne de o beni saf bir şekilde sevebilir… 2 gün görüşmezsek özleriz ama 2 gün hep birlikteysek de sıkılırız. Çünkü biz büyüdük. Şimdi anlıyorum büyüklerin neden hep ağladığını. Çünkü onlar da benim gibi büyürken küçülmüşler. Eskiden oyunu evcilik sanıyorduk. Şimdi evciliği oyuna çeviriyoruz. Eskiden çıkarsızdık, sınırsız ağlama ve gülme hakkımız vardı. Şimdi ağlasak; “Neden ağlıyorsun?” derler. Nedenini anlatınca da “takma, geçer” diyorlar. Gerçekten geçiyor mu?
Örneğin AŞK; birini seviyorsunuz, sevgili oluyor ve sonra ayrılıyorsunuz. Bunun acısı geçiyor mu? Ayrılınca neden üzülürüz onu da bilmiyorum açıkçası. Ayrılıyoruz sonra yine yeni biri giriyor hayatımıza, yine ayrılıyoruz ve yine yeni biri… Böylede saçma bir döngüdeyiz işte.
Ve gün gelir; öyle bir boşluğa düşeriz ki; kimseye güvenemez, sevmez ve kimseyle konuşmayız. Hepimiz “yıkıldım” deriz. Ama sahiden yıkıldık mı? Yıkıldıysak niye hala ayaktayız? Ya da yıkılmamışızdır da ağlayarak yıkanmışızdır.
Sözün gelimi biz büyümeyelim. 5 yaşında çocuklar olarak kalalım. Çünkü o zaman aslında daha özgür ve mutlu olur çocuklar. “Aşık kalbim acıyor anne!” diyeceğimize, “Düştüm dizim acıyor!” diyelim.
Biz çocuk kalalım.
Çocukça, mutluca, huzurluca, aşkça…

-Ülkü KORKMAZ

Naci Şensoy Anadolu Lisesi
10-D Sınıfı
Karabağlar/İzmir
www.kafiye.net